Miejscowość Agoènyivé wobec dynamiki rozwoju metropolii Lomé

African towns have been developing quite rapidly in the course of the last decades, especially since individual countries became independent states. The capital city of Togo, Lomé, is no exception. Its somewhat chaotic growth, however, with extensive suburbs spreading ever further from the city proper, renders communication between them problematic. The economic and social advantages of the city centre increasingly fail to offset losses incurred on account of the need to commute between the centre and the peripheries. Hence many city districts are being transformed, to a large degree, into self-sufficient “islands” in the city archipelago. The case study of the present article, the town of Agoènyivé, lies in the close vicinity of Lomé. Research on the demographic, political and social factors accompanying the development of Lomé indicates that they do not create particularly favourable conditions for a potential transformation of the city into an urban archipelago. In fact, the case study indicates the opposite: since the city centre expands, Agoènyivé becomes less peripheral

W ostatnich kilkudziesięciu latach zauważa się gwałtowny rozwój miast afrykańskich, przy czym Lomé nie stanowi wyjątku. Wraz z dość chaotycznym rozwojem przestrzeni miejskiej odległości pomiędzy poszczególnymi dzielnicami rosną do tego stopnia, że przepływ peryferie‒centrum staje się problemem. Ekonomiczno-społeczna siła przyciągania centrum jest niewystarczająca, aby zrekompensować straty wynikające z przemieszczania. Stąd poszczególne dzielnice stają się w dużym stopniu samowystarczalnymi wyspami na miejskim archipelagu. Artykuł analizuje rozwój miejscowości Agoènyivé położonej w bliskim sąsiedztwie Lomé, stolicy Togo, jako przykład możliwej „archipelagizacji” przestrzeni miejskiej. Z przeprowadzonych badań wynika, że czynniki demograficzne, polityczne i społeczne, właściwe dynamice rozwoju Lomé, nie sprzyjają „archipelagizacji”. W przypadku badanej miejscowości zauważa się ponadto proces odwrotny, a mianowicie ze względu na przesunięcie się centrum miasta traci ona status peryferii nie stanowi wyjątku. Wraz z dość chaotycznym rozwojem przestrzeni miejskiej odległości pomiędzy poszczególnymi dzielnicami rosną do tego stopnia, że przepływ peryferie‒centrum staje się problemem. Ekonomiczno-społeczna siła przyciągania centrum jest niewystarczająca, aby zrekompensować straty wynikające z przemieszczania. Stąd poszczególne dzielnice stają się w dużym stopniu samowystarczalnymi wyspami na miejskim archipelagu. Artykuł analizuje rozwój miejscowości Agoènyivé położonej w bliskim sąsiedztwie Lomé, stolicy Togo, jako przykład możliwej „archipelagizacji” przestrzeni miejskiej. Z przeprowadzonych badań wynika, że czynniki demograficzne, polityczne i społeczne, właściwe dynamice rozwoju Lomé, nie sprzyjają „archipelagizacji”. W przypadku badanej miejscowości zauważa się ponadto proces odwrotny, a mianowicie ze względu na przesunięcie się centrum miasta traci ona status peryferii

25 cm