Zarządzanie dziedzictwem kulturowym w kontekście procesu rewitalizacji obszarów poprzemysłowych

Publikacja porusza kwestię tego, w jaki sposób dziedzictwo kulturowe może być wykorzystywane w rewitalizacji terenów poprzemysłowych. Wnioski w niej zawarte można także odnieść do rewitalizacji pozostałych obszarów miejskich. W książce starano się wskazać, że wykorzystania dziedzictwa kulturowego w procesach rewitalizacyjnych nie można powiązać tylko z odnową zabytkowych budynków – to proces znacznie szerszy, obejmujący również niematerialne aspekty, mający wpływ na działania w sferze społecznej i gospodarczej. Badania były prowadzone na potrzeby pracy doktorskiej w latach 2014–2018. W publikacji wykorzystano metodę studium przypadku, koncentrując się na pięciu wybranych obszarach, których rewitalizacja jest często wskazywana jako wzorcowy przykład przeprowadzania tego typu procesów w skali Polski. Biorąc pod uwagę dynamiczne zmiany, jakie mają miejsce na rewitalizowanych obszarach, w pracy nie przedstawiono najbardziej aktualnych działań podjętych na badanych terenach. W opinii autorki główne wnioski z badań i obserwacje nie uległy jednak dezaktualizacji. Publikacja stanowi źródło wiedzy o roli dziedzictwa kulturowego w rewitalizacji, jakiego wciąż brakuje na polskim rynku wydawniczym1 . Publikacja może zainteresować zarówno naukowców zajmujących się tematyką związaną z rewitalizacją, zarządzaniem dziedzictwem kulturowym, marketingiem terytorialnym, gospodarką przestrzenną, geografią społeczną, socjologią miast, polityką społeczną, ochroną zabytków, urbanistyką i innymi pokrewnymi dyscyplinami nauki. Z kolei dla osób realizujących praktyczne działania związane z rewitalizacją może stanowić źródło inspiracji do prowadzonych dalszych działań w tym zakresie.