Hipermodernizm jako spowolnienie, restabilizacja i pojednanie

In this paper I refer to and comment on some diagnoses concerning the current state of modernity. I present and argue three statements: 1) today’s modernity is not accelerated, but decelerated; 2) today’s “liquid” modernity seems to be seeking fixed points; 3) we went beyond postmodernity or postmodernism to reach over-modernity (hypermodernity) or over-modernism (hypermodernism). Within the considerations devoted to the last thesis I offer my own definition of hypermodernism (as a kind of reconciliation of modernism and postmodernism) and discern it i.a. from metamodernism. In the last part I also briefly outline the problem of truth in the hypermodern approach.

W artykule tym odnoszę się do głównych diagnoz dotyczących obecnego stanu nowoczesności. Prezentuję i argumentuję trzy następujące tezy: 1) dzisiejsza nowoczesność nie jest przyspieszona, lecz spowolniona; 2) dzisiejsza „płynna” nowoczesność zdaje się poszukiwać stałych punktów, 3) wykroczyliśmy poza ponowoczesność lub postmodernizm, wkraczając w nadnowoczeność (hipernowoczeność) lub nadmodernizm (hipermodernizm). W ramach rozważań nad ostatnią z tych tez przedstawiam własną definicję hipermodernizmu (jako pojednania modernizmu z postmodernizmem), odróżniając go m.in. od metamodernizmu. W ostatniej części pokrótce zarysowuję też problem prawdy w ujęciu hipermodernistycznym.