Konflikt między równością a wolnością religijną w prawie pracy Unii Europejskiej

Artykuł podejmuje problem sposobu rozwiązania w legislacji Unii Europejskiej konfliktu między prawem do bycia niedyskryminowanym a prawem do wolności religijnej, której podmiotem są instytucje religijne jako pracodawcy. Kontekstem jego powstania są liczne przypadki oskarżeń o dyskryminację kierowane pod adresem instytucji religijnych z tego względu, że różnicują one pracowników lub kandydatów na pracowników, kierując się określonymi przez siebie kryteriami. Przedmiotem analiz zawartych w artykule są przepisy art. 4 dyrektywy Rady UE 2000/78/WE, który reguluje kwestie zatrudniania pracowników przez instytucje religijne. Przeprowadzone analizy pokazują, że w dyrektywie 2000/78/WE nie przypisano wartości absolutnej ani prawu do bycia niedyskryminowanym, ani prawu do wolności religijnej. Nie ustalono też ich wyraźnej hierarchii. Konflikt między nimi rozwiązano na zasadzie szukania równowagi za pomocą koncesji czynionych przez każdą ze stron. Widać jednak, że prawo do bycia niedyskryminowanym jest ograniczane w większym stopniu niż prawo do wolności religijnej. Przeprowadzone analizy ujawniają istnienie we wspomnianej dyrektywie różnych sposobów postrzegania charakteru instytucji religijnych. Pokazują też, że art. 4 dyrektywy stanowi przykład respektowania zasady pomocniczości, ponieważ uwzględnia specyfikę i tradycję państw członkowskich w zakresie regulowania autonomii instytucji religijnych, pozostawiając państwom wiele swobody w dookreśleniu lub nawet modyfikacji przepisów dyrektywy.