Konstytucyjne ramy kadencyjności organów władzy publicznej

The paper focuses on the issue of the term of office, recognized as the foundation of the functioning of public authorities in a democratic state. The starting point for more detailed considerations is the recognition that the content of the term of office consists of two basic elements – the temporal one, determining the maximum period during which a supervisor or a member of the body can perform a public function, and the stabilizing one, which ensures there is minimal staff turnover during the term of office. From the entirety of the provisions of the Constitution creating the organizational framework of constitutional bodies of public authority, the author derives the thesis on the obligatory nature of the term of office of each body, unless there is a clear legal basis justifying the opposite. However, this does not mean that the constitutional regulations regarding the term of office of individual bodies are shaped according to a uniform pattern. On the contrary, different types of the term of office can be distinguished on the basis of the Constitution. Analysing particular models of the term of office, the author gives practical examples of normative solutions and indicates the consequences resulting from their application. The conclusion presents the view that the term of office is a constitutional structure guaranteeing the authorities a certain latitude or independence in the process of realizing their legal competences. 

Artykuł koncentruje się wokół problematyki zasady kadencyjności, uznawanej za fundament funkcjonowania organów władzy publicznej w państwie demokratycznym. Punktem wyjścia bardziej szczegółowych rozważań jest obserwacja, że na treść zasady kadencyjności składają się dwa podstawowe elementy: temporalny (polegający na wyznaczeniu maksymalnego okresu wykonywania funkcji publicznej przez piastuna lub członka organu) oraz stabilizacyjny (gwarantujący minimalną trwałość obsady personalnej w okresie trwania kadencji). Z całokształtu przepisów Konstytucji tworzących ramy organizacyjne konstytucyjnych organów władzy publicznej autor wyprowadza tezę o obligatoryjnie kadencyjnym statusie każdego organu, chyba że istnieje wyraźna podstawa prawna uzasadniająca twierdzenie przeciwne. Nie oznacza to jednak, że konstytucyjne regulacje dotyczące kadencji poszczególnych organów lub ich piastunów ukształtowane zostały według jednolitego schematu. Przeciwnie, na gruncie Konstytucji można wyróżnić różne typy kadencji. Analizując konkretne modele kadencyjności, autor podaje praktyczne przykłady konkretnych rozwiązań oraz wskazuje konsekwencje wynikające z ich zastosowania. W konkluzji prezentowany jest pogląd, że zasada kadencyjności jest konstrukcją ustrojową służącą zagwarantowaniu organom pewnej dozy swobody lub niezależności w wykonywaniu przypisanych im kompetencji.