Kształcenie do pracy socjalnej w świetle ewaluacji „Spaceru aksjologicznego w Kobierzynie”

Autorzy artykułu odnosząc się aprobatywnie do filozofii personalistycznej jako teoretycznego zaplecza pracy edukacyjnej, której praktyka bazuje na współdziałaniu kadry akademickiej oraz studentów, dążeniu do partnerstwa, otwartego dialogu oraz doświadczania osobowej podmiotowości wskazują, że w kształceniu pracowników socjalnych szczególne znaczenie ma poszukiwanie takich metod pracy, które umożliwiają doświadczanie wartości definiujących fundamenty profesjonalnego działania. Niemniej istotnym zagadnieniem jest poszukiwanie treści kształcenia, które odnoszą się nie tylko do współczesnych kwestii społecznych, ale również do ich historycznych uwarunkowań i korelatów. Kontekstem dla artykułu jest refleksja nad historią dwudziestowiecznej eugeniki, ze szczególnym uwzględnieniem przeprowadzonej przez nazistowskie Niemcy zagłady blisko ćwierć miliona osób chorujących psychicznie i niepełnosprawnych. W program kształcenia pracowników socjalnych w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie włączona została przestrzeń Szpitala Klinicznego w krakowskim Kobierzynie, gdzie we współpracy z Instytutem Terapii i Edukacji Społecznej – Stowarzyszenie realizowany jest projekt edukacyjny pod nazwą Spacer Aksjologiczny w Kobierzynie. Artykuł oparty jest na refleksji nad edukacją aksjologiczną w świetle ewaluacji wspomnianego projektu.