Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji jako strażnik wolności słowa w radiofonii i telewizji

Istotne jest by rozwiązania przyjęte w ramach danego systemu prawnego gwarantowały swobodne korzystanie z wolności słowa. Trzeba jednak mieć na uwadze, że wolność słowa nie ma charakteru absolutnego i dopuszcza się jej ograniczanie, zwłaszcza w zakresie, w jakim wymaga tego ochrona innych praw i wolności. Jak jednak słusznie podkreśla się w doktrynie zwłaszcza w przypadku radia i telewizji limitowanie wolności słowa należy poddać szczególnemu reżimowi. W jego ramach ograniczanie tej wolności powinno następować w wyjątkowo „ostrożny” sposób sprowadzający się do niezwykle drobiazgowej kontroli przyczyn takiego ograniczenia. Organem powołanym do ochrony wolności słowa w radiofonii i telewizji jest Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Jednocześnie do jej zadań należy stanie na straży interesu publicznego w radiu i telewizji, a więc ochrona również innych praw i wolności. KRRiT nie znajduje się więc w łatwej sytuacji. Nie dość bowiem, że działa w specyficznym sektorze, to jeszcze w jego ramach powinna realizować trudne zadania polegające na ochronie wolności słowa z jednej strony, z drugiej zaś na ochronie innych praw i wolności stanowiących granicę wolności słowa. Ze względu na to, że działania KRRiT mogą prowadzić do ograniczania konstytucyjnych praw i wolności każda z jej decyzji powinna zawierać szczegółową analizę dotyczącą potrzeby wprowadzanego ograniczenia.

National Broadcasting Council is the regulatory body competent in radio and television broadcasting. The National Broadcasting Council aims are described in the Constitution and they concern safeguarding the freedom of speech, the right to information as well as safeguarding the public interest regarding radio broadcasting and television (Article 213 [1]). These are three interests the National Broadcasting Council is obligated to protect. The provisions of Constitution find their reflection in the Broadcasting Act that repeats that the National Broadcasting Council safeguards the freedom of speech in radio and television broadcasting, protects the independence of media providers and the interests of the public, as well as ensures an open and pluralistic nature of radio and television broadcasting (Article 6 [1]). The way of carrying out the above-mentioned tasks by the National Broadcasting Council causes that this body is described as a censor. It is criticized for carrying out its functions in an excessive way that is by commencing unnecessary proceeding against broadcasters. Such way of interpreting provisions of the Broadcasting Act by the National Broadcasting Council creates uncertainty of broadcasters and their conviction of the necessity of moderating the mode of expression or avoiding some subjects which they consider as being more controversial. It is also emphasized in case the National Broadcasting Council politicization its control tasks can be carried out in order to impose a specific concept of morality upon broadcasters.