Robinson w postantropocenie

W artykule podjęto próbę wyjaśnienia związków wyrażenia „Robinson warszawski” z powieścią Robinson Kruzoe Daniela Defoe i współczesnym nawiązaniem do niej w futuresce Dwa końce świata Antoniego Słonimskiego. W części analitycznej wykazano zależność prozy Słonimskiego od wzorca fabularnego oraz eseistyki Jana Kotta i Iana Watta poświęconej przekroczeniu perspektywy indywidualistycznej w powieści europejskiej. W zakończeniu postawiono pytanie o preposteryjną lekturę Dwu końców świata w kontekście koncepcji posthumanizmu Rosi Braidotti.

This article attempts to explain the relationship between the expression „Robinson of Warsaw” and the novel Robinson Crusoe by Daniel Defoe and a contemporary reference to it in the futureska Two Ends of the World by Antoni Słonimski. The analytical part demonstrates the dependence of Słonimski’s prose on the role model and essay writing by Jan Kott and Ian Watt devoted to exceeding the individualistic perspective in the European novel. Towards the end, a question is asked about the preposterous reading of Two Ends of the World in the context of Rossi Braidotti’s concept of posthumanism.