Mięsaki macicy u młodych kobiet – analiza 17 przypadków

Uterine sarcoma are characterized by aggressive clinical course, poor prognosis and early development of metastases. According to various authors, they constitute 1-5% of all malignant uterine neoplasms. Already in clinical stage I, uterine sarcomas may produce metastases to pelvic lymph nodes in about 30% of the cases and to periaortal lymph nodes – in about 15%. Uterine sarcomas are particularly noteworthy because of limited experience in their management and lack of generally accepted diagnostic criteria and effective therapy. Preoperative diagnosis is possible in about 30% of the patients undergoing uterine cavity curettage. The treatment of choice of uterine sarcoma is radical surgery. The aim of this paper was clinical analysis of 17 patients aged 24-43, operated on for uterine sarcoma at the Department of Gynaecology, Obstetrics and Oncological Gynaecology of the Silesian Medical University in Bytom, Poland, since 2002 thru 2006. Analysed variables included: patients’ age, type and severity of ailments preceding diagnosis of uterine sarcoma, histopathologic diagnosis, type of surgical and adjuvant treatment implemented, treatment outcome and postoperative course. Microscopic examination of surgical specimens revealed leiomyosarcoma (47%), stromal sarcoma (29.4%) and less often necrotising leiomyosarcoma (11.8%), necrotising fibrosarcoma (5.9%) and undifferentiated sarcoma (5.9%). Upon completion of surgical treatment, all patients were referred for adjuvant treatment at the Department of Oncological Gynaecology of the Institute of Oncology in Gliwice, Poland.

Mięsaki macicy charakteryzują się agresywnym przebiegiem klinicznym, złym rokowaniem oraz wczesnym pojawianiem się przerzutów. Stanowią one według różnych opracowań 1-5% wszystkich nowotworów złośliwych macicy. Już w I stopniu zaawansowania klinicznego mięsaki macicy mogą dawać przerzuty do węzłów chłonnych miednicy mniejszej w ok. 30% przypadków, a do węzłów okołoaortalnych - w ok. 15%. Mięsaki macicy zasługują na szczególną uwagę ze względu na ograniczone doświadczenie w ich leczeniu oraz brak jednomyślności, jeżeli chodzi o kryteria rozpoznawania i skutecznego leczenia tych nowotworów. Rozpoznanie przedoperacyjne jest możliwe u ok. 30% chorych, u których przeprowadzono zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy. W przypadku mięsaków macicy leczeniem z wyboru jest radykalny zabieg operacyjny. Celem pracy była analiza kliniczna 17 chorych w wieku od 24 do 43 lat leczonych operacyjnie z powodu mięsaków macicy w Katedrze i Oddziale Klinicznym Ginekologii, Położnictwa i Ginekologii Onkologicznej SUM w Bytomiu w latach 2002-2006. Ocenie poddano wiek pacjentek, rodzaj i nasilenie dolegliwości poprzedzających rozpoznanie mięsaka, rozpoznanie histopatologiczne nowotworu, rodzaj zastosowanego leczenia operacyjnego oraz uzupełniającego, a także efekty leczenia oraz przebieg pooperacyjny chorych. W pooperacyjnym badaniu histopatologicznym najczęściej rozpoznawano: leiomyosarcoma (47%), sarcoma stromale (29,4%), nieco rzadziej leiomyosarcoma necroticans (11,8%), fibrosarcoma necroticans (5,9%) oraz sarcoma undifferentiated (5,9%). Po zakończonym leczeniu operacyjnym wszystkie chore zostały skierowane do dalszego leczenia uzupełniającego do Kliniki Ginekologii Onkologicznej Instytutu Onkologii w Gliwicach.