Distribution and the role of Cerastoderma glaucum (Poiret, 1789) in the Polish Baltic Sea coast

A population of Cerastoderma glaucum Poiret 1789 was studied in the Polish coastal zone (up to 3 Nautical miles) of the Baltic Sea within the Puck Bay and part of the Gulf of Gdańsk. The frequency (F) in the sheltered coastal zone of bays was high (65%), whereas at the exposed open coast of the Middle Pomerania it was lower (43%). Also, abundance in the Puck Bay and the Gulf of Gdańsk was over 3-fold higher than in the coastal zone of the Middle Pomerania. By means of classic statistical methods (essential tests) we proved the significance of differences between mean abundance at west and east transects in estuaries and between open coast and estuaries. The multivariate regression and classification trees (MR&CT) indicated that biomass and abundance of C. glaucum in the Baltic Sea were affected by the kind of bottom, whereas depth and distance to the bank influenced cockles' abundance and biomass in bays. The population's structure in the Puck Bay and the Gulf of Gdańsk was determined mainly by the depth. In the Wieprza River estuary only specimens from age group 1+ were found. On all the other studied profiles cockles lived up to 3 or 4 years and the dominant group was 2+. The highest mean width of shell was in the Słupia River estuary, and in the bays shell width increased from west to east. In comparison to the other bivalves inhabiting the discussed area, C. glaucum does not play an important role as food source for fish and other consumers but may serve as an indicator of environmental conditions.

Badano populację małża sercówki bałtyckiej Cerastoderma glaucum (Poiret, 1789) w polskiej strefie przybrzeżnej Bałtyku (do 3 Mm), oraz w Zatoce Puckiej i Zatoczce Gdyńskiej (część Zatoki Gdańskiej). Frekwencja dla strefy przybrzeżnej zatok była wysoka i wynosiła średnio F = 65%, a dla strefy przybrzeżnej Wybrzeża Środkowego tylko F = 43%. W strefie przybrzeżnej Zatoki Puckiej i Gdyńskiej zagęszczenie Cerastoderma było ponad 3-krotnie wyższe w porównaniu do masy mokrej w strefie przybrzeżnej Wybrzeża Środkowego. Przy użyciu klasycznych metod statystycznych (testów istotności) wykazano różnice w średnim zagęszczeniu pomiędzy profilami wschodnimi i zachodnimi w estuariach oraz pomiędzy otwartym wybrzeżem a strefami estuariowymi. Zastosowana metoda MR&CT (drzewa regresyjne) dla danych z Morza Bałtyckiego wskazała, że na biomasę i zagęszczenie Cerastoderma wpływ ma jedynie granulacja podłoża, natomiast na obszarze zatok na zagęszczenie wpływa głębokość, a na biomasę odległość od brzegu. Struktura populacji Cerastoderma glaucum zasiedlającej Zatokę Pucka i Gdańską jest determinowana głównie przez głębokość. Najkrócej sercówki żyły w estuarium Wieprzy, gdzie występowały wyłącznie osobniki z grupy wiekowej 1+. Na pozostałych badanych pod tym względem profilach małże te dożywały wieku 3 i 4 lat, z dominującymi starszymi grupami wiekowymi, głównie 2+. Badania szerokości muszli wykazały, że średnia szerokość muszli badanych Cerastoderma na obszarze Wybrzeża Środkowego była największa w estuarium Słupi, natomiast na obszarze zatok zasadniczo wzrastała z zachodu na wschód. W porównaniu do innych gatunków małży zasiedlających badany obszar, Cerastoderma glaucum, ze względu na niewielką liczebność, nie odgrywa większej roli ekologicznej oraz nie tworzy bogatej bazy pokarmowej dla ryb i innych hydrobiontów, może natomiast posłużyć jako organizm wskaźnikowy niekorzystnych zmian zachodzących w środowisku.