Aktywnosc enzymatyczna jako wskaznik stanu srodowiska glebowego 12 lat po pozarze lasu

W prezentowanej pracy zbadano aktywność enzymatyczną gleb leśnych po upływie 12 lat od przejścia całkowitego pożaru lasu. Proces rewitalizacji gleb zniszczonych przez pożar oceniono poprzez porównanie ich aktywności enzymatycznej z aktywnością enzymatyczną gleby bezpośrednio sąsiadującej z pożarzyskiem. Przeprowadzone badania wykazały, że po 10 latach rekultywacji proces regeneracji gleb na pożarzysku nie został zakończony. Wpływ pożaru na aktywność enzymatyczną gleb był zróżnicowany w zależności od rodzaju enzymu, co sugeruje, że jednoczesne badania aktywności szeregu enzymów pozwalają zarejestrować zmiany stanu środowiska glebowego zachodzące pod wpływem czynników stresowych. Wyższa aktywność enzymatyczna gleby w odnowieniach sztucznych niż naturalnych wskazuje na to, że pomiary aktywności wybranych enzymów mogą ułatwić wybór zabiegów związanych z renaturyzacją ekosystemów leśnych zniszczonych przez pożar.

Paper presented the study on enzymatic activity of forest soils 12 years after a total forest fire. The revitalization process of soils destroyed by the forest fire was evaluated comparing their enzymatic activity with the enzymatic activity of soils in immediate vicinity of the fire site. The studies showed that after 10 years of re-cultivation, the soil regeneration process on the fire site was not completed. The fire’s influence on soil enzymatic activity was differentiated and related to the type of enzyme what suggested that simultaneous studies of a number of enzymes enabled to register changes in soil environment condition affected by stress factors. Higher enzymatic activity of soil in the artificial renovations than in the natural ones showed that measuring activity of some selected enzymes may decide on appropriate treatments relating to re-naturization of forest ecosystems destroyed by fires.