Kontrakt terytorialny – instrument współpracy podmiotów prowadzących politykę rozwoju

The complexity of social and economic relationships and their constant changes require efficient measures undertaken by public administration, which ought to be adequate to the general political assumptions of the legal form of its activities. The sphere in which the conceptualisation of the catalogue of forms of actions taken by public administration is particularlycomplicated due to its strong connections with the economic, social and particularly political conditioning is the development policy. In order to facilitate the organisation of cooperation between the entities conducting development policy (i.e. the Council of Ministers and the units of territorial self-governments) obliged to pursue a common goal a negotiatory model of shaping mutual relationships was adopted (a territorial contract). The contractual modification of public law relationships emphasises the position of subjects entering these public law relationships. Hence a postulate that the limits of that independence in the shaping of mutual relationships that arise not only from the conditions of functional or organisational nature, but also from the political position of the participants of these relationships and which are guaranteed in the Constitution of the Republic of Poland, should be taken into consideration.

Złożoność stosunków społeczno-gospodarczych i ich zmiany wymagają skutecznych działań administracji publicznej, najbardziej adekwatnych do tych stosunków i ogólnych założeń ustrojowych prawnych form jej działania. Dziedziną, w której konceptualizacja katalogu form działania administracji publicznej jest szczególnie skomplikowana, ze względu na silne jej powiązanie z uwarunkowaniami ekonomicznymi, społecznymi, a w szczególności ustrojowymi – jest sfera prowadzenia polityki rozwoju. Dla zorganizowania współpracy podmiotów prowadzących politykę rozwoju, Rady Ministrów i jednostek samorządu terytorialnego, zobowiązanych do realizacji wspólnego celu, jakim jest rozwój i spójność kraju, przyjęto konstrukcję umownego kształtowania wzajemnych relacji (kontrakt terytorialny). Umowna modyfikacja stosunków publicznoprawnych nie powinna jednak wpływać na pozycję podmiotów wchodzących w te publicznoprawne związki. Stąd postulat uwzględniania granic samodzielności kształtowania wzajemnych relacji wynikających nie tylko z uwarunkowań o charakterze funkcjonalnym bądź organizacyjnym, lecz z ustrojowej pozycji uczestników tych stosunków, gwarantowanej w Konstytucji RP.