Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Polityka prezydenta B. Obamy wobec Chin – analiza krytyczna

Tytuł:
Polityka prezydenta B. Obamy wobec Chin – analiza krytyczna
Autorzy:
Freund Larus, Elizabeth
Martey Hargis, Shirley Naa-kowaa
Tematy:
US China policy, Barack Obama, Asia-Pacific region
Polityka USA wobec Chin, Barack Obama, region Azji i Pacyfiku
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Język:
angielski
Prawa:
CC BY: Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2017, 12, 2
1896-8279
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
US China policy has shown remarkable consistency throughout the past quarter century despite the ideological differences of US presidents. US presidents who subscribe to the liberal school of international relations have commonly sought to engage adversaries, to bring about positively change in the adversary. Realists are more likely to try to limit an adversary’s influence by containing its power. Since the early 1990s, US presidents have employed both containment and engagement. The most liberal US president in the past 25 years, Barack Obama initially pursued engagement policy with China. Sensing China’s challenge to US dominance of the Asia-Pacific, President Obama gradually adopted elements of containment policy. This article assesses the Obama administration’s China policy. Specifically, it asks if US President Barack Obama pursued a divergent China policy. It finds that the Obama Administration’s rebalance to the Asia-Pacific policy is consistent with the US China policies of earlier administrations.

Polityka Stanów Zjednoczonych prowadzona wobec Chin w ciągu ostatniego ćwierćwiecza, pomimo różnic ideologicznych występujących pomiędzy kolejnymi prezydentami USA, odznaczała się wyjątkową spójnością. Prezydenci Stanów Zjednoczonych, których polityka zagraniczna była zbieżna z liberalną szkołą stosunków międzynarodowych, z reguły starali się oponentów angażować, aby w ten sposób doprowadzić do ich pozytywnej przemiany. Realiści z kolei próbują ograniczyć wpływ przeciwnika i powstrzymują jego potęgę. Od wczesnych lat 1990-tych prezydenci USA stosowali zarówno powstrzymywanie, jak i zaangażowanie. Najbardziej liberalny spośród prezydentów USA na przestrzeni ostatnich 25 lat, Barack Obama początkowo prowadził wobec Chin politykę angażowania. Dostrzegając jednak, iż Chiny coraz wyraźniej stanowią wyzwanie dla dominacji USA w regionie Azji i Pacyfiku, stopniowo wdrożył elementy polityki powstrzymywania. Prezentowany artykule zawiera analizę polityki administracji B. Obamy wobec Chin, w szczególności rozważa się w nim, czy polityka ta była spójna. We wnioskach stwierdzono, że zrównoważenie polityki administracji Obamy wobec Azji i Pacyfiku jest zgodne z amerykańską polityką Chin z czasów poprzednich administracji.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies