Czynnościowe zaburzenia głosu z punktu widzenia foniatrii klinicznej, psychopatologii, psychologii i psychiatrii psychodynamicznej

The correct, sonorous and clean human voice is the result of the interaction of many anatomical and functional structures, with the central nervous system playing a central role. Any deviations in the structure and function of these structures cause the voice to lose its normal properties, revealing pathology. Voice disorders can be divided into organic and functional. Functional disorders, unlike organic ones, are characterized by a lack of organic change in the voice organ. There are psychogenic dysphonias among the functional voice disorders. Functional, and especially psychogenic, voice disorders meet the criteria of disorders in the form of somatic and dissociative disorders. Dysphonia and psychogenic aphonia and spastic dysphonia are examples of voice disorders caused repeatedly by defense mechanisms which take the form of conversion and somatization. They share common attributes with many other disorders, which are referred to as psychosomatic, and as such are of interest to psychiatry and psychodynamic psychology. As part of this paradigm, psychosomatic disorders are considered in the context of trauma theory, alexithymia, and mentalization.

Prawidłowy, dźwięczny i czysty głos człowieka to efekt współdziałania wielu struktur anatomiczno-czynnościowych, z nadrzędną rolą ośrodkowego układu nerwowego. Jakiekolwiek odstępstwa w budowie i funkcji tych struktur powodują, że głos traci swoje normalne właściwości, ujawniając patologię. Zaburzenia głosu można podzielić na organiczne i czynnościowe. Zaburzenia czynnościowe, w przeciwieństwie do organicznych, charakteryzują się brakiem uchwytnej zmiany organicznej w narządzie głosu. Wśród czynnościowych zaburzeń głosu wyróżnia się dysfonie psychogenne. Czynnościowe, a zwłaszcza psychogenne, zaburzenia głosu spełniają kryteria zaburzeń pod postacią somatyczną i zaburzeń dysocjacyjnych. Dysfonia i afonia psychogenna oraz dysfonia spastyczna to przykłady zaburzeń głosu, u podłoża których wielokrotnie znajdują się mechanizmy obronne w postaci konwersji i somatyzacji. Są one wspólne dla wielu innych zaburzeń, które określa się mianem psychosomatycznych, i jako takie stanowią przedmiot zainteresowania psychiatrii i psychologii pschodynamicznej. W ramach tego paradygmatu zaburzenia psychosomatyczne są rozważane w kontekście teorii traumy, zjawiska aleksytymii oraz mentalizacji.