Diakonische Kirche unter den Bedingungen der Diaspora

Od Soboru Watykańskiego II Kościół jest rozumiany jako sakrament zbawienia i jedności ludzi między sobą i z Bogiem. Jego trzy istotne cechy: martyria, diakonia i liturgia, ukazują i urzeczywistniają tę sakramentalność Kościoła, które stale uwzględniają społeczne i religijne uwarunkowania. W odróżnieniu od sytuacji Kościoła jako większości, w warunkach diaspory niezbędne są szczególne środki wyrazu fundamentalnej postawy diakonijnej: samozrozumienie jako „twórczej mniejszości”.

The Church is and must be the sacrament of salvation and the sacrament of the unity of mankind among each other and with God. The three dimensions martyria, diakonia and liturgia illustrate the sacramentality of the church, which continuously takes into consideration the precise social andreligious conditions of Christians. In contrast to the life of the Church, in the position of majority, the religious Diaspora may on the other hand require particular forms which are principally concerned with a “diaconic” attitude of Christians living as a “creative minority”.