Niewykorzystane zasoby pracy w Polsce

W ostatnich latach Polska mierzy się z wyzwaniem, jakim jest zbyt powolny wzrost gospodarczy, mający negatywny wpływ na sytuację na rynku pracy. Mimo że bezrobocie spada, a zatrudnienie zwiększa się, to nadal na rynku utrzymuje się nierównowaga. Polska powinna przywiązywać większą wagę do badań i innowacyjności w gospodarce, po to by rozwijać swoją konkurencyjność w porównaniu z innymi państwami Europy i świata, a także by stawać się państwem coraz atrakcyjniejszym dla zagranicznych inwestorów oraz stymulować inwestycje krajowe i rozwój przedsiębiorczości. W rozwoju gospodarczo-społecznym świata coraz większą rolę odgrywają technologie informacyjne. Środowiska naukowe, eksperckie i biznesowe nieustannie poszukują innowacyjnych rozwiązań na rzecz rozwoju społeczno-gospodarczego państw, zarówno w obszarze ekonomicznym, jak i społecznym. Koncepcja niewykorzystanych zasobów pracy jest próbą wskazania ograniczeń tego rozwoju, ale dostarcza również rozwiązań wskazujących, jak można je pokonać. Nie jest możliwe zagospodarowanie kapitału ludzkiego w 100% – to oczywiste. Należy jednak wciąż poszukiwać takich pomysłów, które zaktywizują jak największą liczbę osób biernych zawodowo. Ze względu na charakter artykułu autor omawia kilka aspektów problemu, jakim są niewykorzystane zasoby pracy. Autor skoncentrował się na przedstawieniu głównych kategorii osób stanowiących niewykorzystany potencjał dla polskiego rynku pracy oraz na analizie danych statystycznych. Na potrzeby tego opracowania zostało zastosowane uproszczone podejście; niewykorzystane zasoby zdefiniowano jako: biernych zawodowo, kobiety (po urodzeniu i wychowaniu dziecka), osoby bezrobotne, osoby niepełnosprawne, ludzi młodych i osoby w wieku 50+.