Programowanie reformy jednolitej daniny w 2016 r. w świetle koncepcji bazy i nadbudowy

Trudności w programowaniu reform strukturalnych inspirują do poszukiwania nowych pomysłów. To, że reformy podatkowo-składkowe przynoszą duże skutki dystrybucyjne, skłania do refl eksji nad możliwością zastosowania koncepcji bazy i nadbudowy Karola Marksa. Prace programowe nad szeroką, kompleksową reformą jednolitej daniny dotyczącej systemu podatkowego i ubezpieczeniowego pokazały, że o powodzeniu reform decyduje debata publiczna na temat tego, kto straci, a kto zyska na zmianach. Jak w takim razie poradzić sobie z tym, że tracący na reformie potrafi ą lepiej się zmobilizować do jej oprotestowania niż zyskujący do jej poparcia? Co zrobić, aby argumenty ekonomiczne, takie jak uwolnienie potencjału rynku pracy, wzmocnienie bazy ubezpieczeń społecznych czy pozytywne efekty struktury dochodów na gospodarkę, nie okazywały się drugorzędne wobec sporu politycznego wokół efektów dystrybucyjnych, które niosą ze sobą reformy strukturalne?

Difficulties in designing structural reforms inspire one to seek out new ideas. The fact that tax and social insurance contributions reforms bring large distributional effects prompts reflection on the possibility of using Karl Marx’s concept of the base and the superstructure. Designing a comprehensive reform of the single tax and insurance system showed that the success of any reform is determined by the public debate on who will lose and who will benefit from the proposed changes. How to deal with the fact that the losers are better mobilized to protest than the winners are to come out to show their support? How to steer the debate so that economic arguments (such as unlocking the potential of the labor market, strengthening the social insurance base or the positive effects of income structure on the economy) do not get drowned out by the political dispute over the distributional effects brought about by structural reforms.