Pod znakiem buńczuka. Wkład Tatarów polskich w walkę o suwerenność Polski

Wśród Tatarów polskich myśl o niepodległości Polski była żywa w czasie zaborów. Swoją wierność Rzeczypospolitej poświadczyli czynem zbrojnym u zarania odradzającego się po 123 latach niewoli państwa polskiego. Walczyli również w obronie niepodległości Polski zagrożonej najazdem bolszewickim w 1920 roku. Bohaterem narodowym Tatarów polskich stał się Aleksander Sulkiewicz, żołnierz I Brygady Legionów Polskich i jednocześnie przyjaciel Józefa Piłsudskiego. Więź Tatarów z Polską pogłębiała się podczas ich służby w Wojsku Polskim. Lata międzywojenne Rzeczypospolitej były okresem wielkiego odrodzenia się społeczności Tatarów polskich. Tym boleśniej odczuli oni upadek Polski we wrześniu 1939 roku.

The idea of independent Poland had been living among the Polish Tatars during the entire partition period. The community had proved their loyalty to the republic by their military participation at the onset of the resurrecting after 123 years of slavery Polish state. They also took part in the Polish-Soviet War (1919-1920). Aleksander Sulkiewicz, a soldier of the Brigade I of the Polish Legion and a friend of Józef Piłsudski, rose to the position of the national hero for the Tatars. The bond between the Tatars and Poland had even deepened throughout their service in the Polish Army. The interwar years were a period of the great revival of the Polish Tatars in Poland. Thus, they reacted to the fall of Poland in September 1939 with a great concern and sadness.