Process Communication Model – skuteczne narzędzie wspierające edukację

W artykule zaprezentowano rozwój koncepcji driverów Taibiego Kahlera (1975, s. 280–284) i wykazano jej użyteczność w edukacji. Na bazie pracy nad driverami rozwinął się koncept adaptacji osobowości (Joines, Stewart, 2002, s. 4–5) oraz Process Communication Model (Kahler, 2008, s. 1–30; Collignon, 2017, s. XV–XIX) – kompletny model Taibiego Kahlera pozwalający na ocenę osobowości. Model ten pokazuje, w jaki sposób efektywnie komunikować się z uczniami, zależnie od ich struktury osobowości. Pozwala na użycie właściwych drzwi kontaktu, umożliwiających zbudowanie porozumienia (Ware, 1983, s. 11–12, 18). Kluczowe jest rozpoznanie typu bazowego oraz fazy, tj. obecnie doświadczanego typu. Pozwala to na dobór najefektywniejszego kanału komunikacji oraz rozpoznanie kluczowych potrzeb psychologicznych i uwzględnienie ich w procesie nauczania i motywowania (Kahler, 2008, s. 45–81, 111–116; Collignon, 2017, s. 190–192).

The purpose of this article is to show the development of Taibi Kahler’s driver concept model (1975, pp. 280–284) and to demonstrate its usefulness. Research on drivers has provided the basis for developing the concept of personality adaptation (Joines, Stewart, 2002, pp. 4–5) and the Process Communication Model (Kahler, 2008, pp. 1–30; Collignon, 2017, pp. XV–XIX) – a complete model by Taibi Kahler, which allows for assessing personality. This model shows how to communicate with students effectively, in relation to their personality structure. It allows for using the right contact door to build a consensus (Ware, 1983, p. 11–12, 18). It is essential to recognize the type of Base and Phase, i.e. the currently experienced type, which allows for choosing the most effective communication channel, identifying the key psychological needs and including them in the process of teaching and motivating (Kahler, 2008, p. 45–81, 111–116; Collignon, 2017, p. 190–192).