FROM PARTICIPATORY PLANNING TO COLLABORATIVE COMMUNITYDEVELOPMENT IN THE USA

Początki Planowania Partycypacyjnego dla Rozwoju Społeczności (z ang. PPCD) w USA sięgają lat 60. XX wieku wraz z uruchomieniem funduszu Programu Miast Modelowych dla grup mieszkańców w śródmieściach dużych miast, poprzez działania urzędników-planistów skierowanych do określonych grup w latach 70., jak również poprzez działania zewnętrznych biur planistycznych (firm konsultingowych) i/lub prace projektowe na zajęciach z planowania na uniwersytetach, wykonywane pro bono na zaproszenie stowarzyszeń sąsiedzkich jako pomoc w ich wysiłkach dotyczących planowania przestrzennego (zazwyczaj były to przygotowania dla lub w odpowiedzi na wielkomiejskie zamierzenia planistyczne – masterplany – przygotowywane przez miasto). PPCD zmieniło się na trzy sposoby podczas tej ewolucji: w fazie planowania, w której partycypacja była inicjowana, w samej naturze wysiłków partycypacyjnych, w rozwoju technologicznym, który zmienił zarówno naturę działań partycypacyjnych, wizualizacji planów oraz komunikacji demokratycznej. Ten artykuł skrótowo opisuje historię tych zmian, prezentuje przykłady wypracowanych rezultatów i rozwija model heurystyczny procesu PPCD.