Kryzys chadeckiego konserwatyzmu ery Angeli Merkel.

Upadek rządów Hemutha Kohla, najdłużej w historii RFN piastującego urząd kanclerza wtrącił niemiecką chadecję w głęboki kryzys tożsamości. Utrata władzy przez chadecję w 1998 r. odsłoniła programową pustkę partii; która trwa do dziś. W efekcie stojąca ponownie od 2005 r. na czele rządowej koalicji chadecja dryfuje między archaicznym nacjonalizmem a konieczną modernizacją, nie posiadając żadnego polityczno-aksjologicznego fundamentu. Przyjmując ten właśnie czynnik za wyznacznik dekompozycji, a w sekularyzacji i polaryzacji chadeckiego elektoratu przyczynę kryzysu flagowego niemieckiego konserwatyzmu, artykuł analizuje jego polityczną manifestację w okresie rządów Angeli Merkel, biorąc jako punkt odniesienia złotą erę konserwatyzmu Adenauera i dokonując krótkiego porównawczego rekursu jego kondycji w epoce kanclerza Kohla.

The fall of Helmuth Kohl’s government, the longest reigning Chancellor-in-Office ever in the history of Federal Republic of Germany, threw the German Christian Democratic Union into a deep identity crisis. After the Christian Democrats’ lost power in 1998, an empty political program was unveiled, a crisis which lasts to this very day. As a consequence, the Christian Democrats who have regained their position since 2005 have oscillated between an archaic nationalism and a much needed modernization bereft of any political and axiological foundation. By precisely assuming that decomposition factor and accepting that same factor as the cause of the current crisis of the forerunner of German Conservatism, this article analyses the political manifestation of Angela Merkel. It starts off from the golden era of Adenauer’s Conservatism and then follows by providing a brief comparative recourse of the Conservatives’ condition during the time of Chancellor Kohl.

Der Verlust der Macht durch die Christdemokraten im Jahre 1998 und der politische Abgang von Helmuth Kohl, dem mit 16 Jahren Amtszeit bisher am längsten regierenden Bundeskanzler, markierten eine Zäsur in der Geschichte der CDU-CSU, den Beginn ihrer tiefen bis heute andauernden Identitätskrise. Denn der Zusammenbruch riss einen Schleier weg, der die desolate programmatische Verfassung der Partei bloßlegte. Folglich driften die seit 2005 wieder mit den Bundesregierungsgeschäften beauftragten Christdemokraten zwischen antiquiertem Nationalismus und eilfertiger Modernisierung ohne jedes Fundament demokratisch-konservativer Orientierung. Indem dieses Phänomen als das ausschlaggebende Kriterium jener mangelhaft konservativen Ausrichtung der CDU herangezogen und die Prozesse der Säkularisierung und Polarisierung des christdemokratischen Wählerschaft zu den Hauptfaktoren für die programmatische Krise des deutschen Konservatismus auserkoren werden, analysiert der Artikel dessen politische Manifestation in der Regierungszeit von Angela Merkel. Dabei wird die goldene Epoche des Konservatismus der Adenauer Zeit als Bezugspunkt genommen und einen Rekurs in die nicht minder erfolgreiche Kohl-Ära vorgenommen.