Ojciec jako opiekun pierwszoplanowy w świetle studium przypadku

W opracowaniu nawiązano do szerokiego rozumienia ojcostwa. W analizie funkcjonowania mężczyzn w roli rodzica pierwszoplanowego uwzględniono kontekst prawny, filozoficzny, psychologiczny i społeczny. Przedstawiono kompetencje osobowe i wychowawcze ojców uzyskujących orzeczenia sądowe o pełnieniu funkcji rodzica pierwszoplanowego. Analizy kompetencji do pełnienia roli rodzica pierwszoplanowego dokonano na podstawie studium przypadku, z racji zróżnicowania sytuacji prawnej, psychologicznej i społecznej ojców starających się o bezpośrednią opiekę nad swoimi dziećmi. Wykazano, że nie każdy przypadek opieki bezpośredniej wywołuje alienację drugiego rodzica a w konsekwencji zaburzenie więzi z dzieckiem. W opracowaniu podkreślono, że alienacja rodzicielska nie jest rezultatem wadliwego stanowienia i egzekucji prawa opiekuńczego, ale efektem nieprawidłowych postaw rodziców, braku dobrej woli, braku dojrzałości emocjonalno-społecznej i kompetencji do rodzicielstwa.

The study deals with the general concept of paternity. It analyses the functioning of men as primary parents from the legal, philosophical, psychological, and social perspective. The paper presents the personal and educational competences of fathers who have been authorised by court decisions to act as the primary parent. Given the diversity of legal, psychological and social circumstances of fathers who seek to act as direct carers for their children, the competences to play the role of a primary parent are analysed based on a case study. Based on an analysis of case studies, it has been demonstrated that not every case of direct care results in alienation of the other parent and, consequently, disruption of the bond with the child. The study emphasizes that parental alienation does not stem from faulty decision-making or enforcement of the guardianship law, but rather from incorrect parental attitudes, lack of good will, emotional and social immaturity, and insufficient parenting competences.