WYSTAWY MODY I UBIORÓW W MUZEUM – ZAGADNIENIA I PROBLEMY METODOLOGICZNE

Presenting fashion in a museum involves not only technical but also methodological questions. For a long time, the presentation of clothing was dominated by a chronological approach which underlined stylistic changes. The 1980s and 1990s brought some change to the catwalks; designers from Japan suggested clothes which did not match the European canons. Many representatives of the Old Continent then followed in their footsteps. In order to describe those new phenomena, in the mid-1990s a new term appeared – deconstruction of fashion. This referred not only to aesthetics but also to the whole system. The way people wrote and spoke about fashion could not remain unaffected by such material changes, and the number of research perspectives increased quite rapidly. Recently, a trend which may be referred to as the turn towards materiality – focusing on the object and making it a starting point for discussion can be seen to gain strength. It has recently been summarised by Mida and Alexandra Kim in their book The Dress Detective. A Practical Guide to Object- Based Research in Fashion, which also discussed the practical side of research into clothing. The authors’ suggestions are also an incentive to look for new contexts for objects which have already been collected.

Prezentowanie mody w muzeum pociąga za sobą nie tylko kwestie techniczne, ale i metodologiczne. Przez długi czas dominowało pokazywanie ubiorów w ujęciu chronologicznym, podkreślającym zmiany stylistyczne. Lata 80. i 90. XX w. przyniosły zmiany na wybiegach – projektanci z Japonii zaproponowali ubiory nieprzystające do europejskich kanonów. Ich śladem poszło wielu przedstawicieli Starego Kontynentu. By określić te nowe zjawiska w połowie lat 90. pojawiło się określenie dekonstrukcji mody. Dotyczyło to nie tylko estetyki, ale całego systemu. Tak istotne zmiany nie mogły pozostać bez wpływu na pisanie o modzie i na sposób mówienia o niej. Dość szybko narosła też liczba możliwych perspektyw badawczych. W ostatnim czasie można jednak zobaczyć, że wobec tego zjawiska na sile przybiera nurt, który można nazwać zwrotem ku materialności – skupieniem uwagi na obiekcie i uczynieniem go punktem wyjścia teoretycznych rozważań. Podsumowały to niedawno Ingrid Mida i Alexandra Kim w książce The Dress Detective. A Practical Guide to Object-Based Research in Fashion (Ubraniowy detektyw. Praktyczny przewodnik do badań opartych na obiekcie), pokazując jednocześnie praktyczną stronę takich badań ubioru. Propozycje autorek to także zachęta do poszukiwań nowych kontekstów dla posiadanych w kolekcji obiektów.