Warszawa – przestrzeń po katastrofie

Pytanie, czy Warszawa staje się miastem Trzeciego Świata, można uznać za pytanie metaforyczne, które wyraża niepokój o to, czy dokonujące się obecnie przemiany idą w dobrym kierunku, jak są realizowane wartości przestrzenne. W wyniku II wojny światowej Warszawa ukształtowana jako miasto tradycyjne legła w gruzach. Narzucono jej ład o charakterze totalnym, który doprowadził do powstania w wybranych miejscach form dominujących i zamienił olbrzymie obszary miasta w przestrzeń rozmytą. W latach transformacji nie odtworzono i nie tworzono w wymiarze publicznym wartości przestrzennych prowadzących do oczekiwanego zrównoważonego rozwoju, którego rezultatem byłby ład wolności, respektujący ducha miejsca.

The question as to whether Warsaw is becoming a Third World city may be regarded as a metaphorical question, which expresses concern about whether the changes being wrought now are moving in the right direction and how the city’s spatial values are adhered to. Shaped as a traditional city, Warsaw lay in ruins in consequence of World War II. Imposed on it was an order of a total character, which, in chosen places, gave rise to forms dominating over the city huge areas which might be described as having a blurring and diluting effect. In the years of transformation, the spatial values leading to the expected balanced development, whose result would be the order of freedom with due regard for the sprit of the place, were not reasserted, and were not incorporated in the public dimension.