Entrepreneurial core motivation as a success factor for rural entrepreneurship in Western India

Entrepreneurship development is increasingly being considered a potential contributor to economic growth and development as it opens various possibilities for rural people specifically regarding the creation of employment opportunities and the promotion of local markets and skills. India is categorised predominantly as an agricultural country with nearly 73 percent of the total Indian population living in rural areas. Consequently, agricultural entrepreneurial associated activities could be considered one of the main sources of rural income. This study attempts to investigate whether any significant differences exist between various owner demographic and business information groups specifically considering their entrepreneurial core motivation decisions. This research employed small medium entrepreneurship activities using 297 randomly selected registered entrepreneurs from the Vidarbha region. A simple random sampling technique was used for primary data collection. Data collected were analysed using descriptive statistics, MANOVA and ANOVA. Findings showed that in the case of rural entrepreneurs’ core motivations, significant differences were observed amongst the difference education and income groups. This implies that a rural entrepreneur’s level of income and education will have an influence on his or her core entrepreneurial motivation.

Rozwój przedsiębiorczości jest coraz częściej uznawany za potencjalny czynnik wzrostu gospodarczego i rozwoju, ponieważ otwiera ludziom zamieszkałym na terenie wiejskim różne możliwości, zwłaszcza w zakresie tworzenia możliwości zatrudnienia oraz promocji lokalnych rynków i umiejętności. Indie klasyfikowane są głównie jako kraj rolniczy, prawie 73% całkowitej populacji Indii mieszka na obszarach wiejskich. W związku z tym działalność związaną z przedsiębiorczością rolną można uznać za jedno z głównych źródeł dochodu wiejskiego. W niniejszym badaniu podjęto próbę zbadania, czy istnieją znaczne różnice między różnymi grupami demograficznymi właścicieli i grupami biznesowymi, szczególnie biorąc pod uwagę ich kluczowe decyzje motywacyjne. W badaniu wykorzystano małe działania w zakresie średniej przedsiębiorczości z wykorzystaniem 297 losowo wybranych zarejestrowanych przedsiębiorców z regionu Vidarbha. Do pierwotnego gromadzenia danych wykorzystano prostą technikę losowego próbkowania. Zebrane dane analizowano za pomocą statystyki opisowej, MANOVA i ANOVA. Wyniki pokazały, że w przypadku głównych motywów przedsiębiorców wiejskich zaobserwowano znaczące różnice między różnymi grupami edukacyjnymi i dochodowymi. Oznacza to, że poziom dochodów i wykształcenia przedsiębiorcy wiejskiego będzie miał wpływ na jego motywację do przedsiębiorczości.