Theoretical Foundations of Human Capital Education in Economic Growth and Development Management

In this paper we try to answer the following questions: How will the nature of science change? And How will the education of human capital change and what will it be like, as a result of changing the nature of science, in structural and functional terms and what consequences for the management of growth and development will it have? Change in the nature of science consists of negating the basic axiom, which is the principle of contradiction YES NO replacing it with paradigm of deregulation YES=NO=MAYBE. Modify in quality of the education of human capital, the restriction of general education; the limitation of competencies resulting from general education may have adverse effects in the demanding technology market and may eliminate advantages in the processes of automation and robotization. The most important conclusions from the discussion are that science and education are strategic categories and determine the quality of human capital and the nature of science and education in the strategic dimension cannot be determined solely by neither short-term market needs, nor by research teams that are narrowly specialized and guided by their own determinants and priorities, education in the strategic dimension cannot be managed according to the rules of crisis management, ad hoc and for market needs.

Celem niniejszego artykułu jest odpowiedź na pytania: na czym będzie polegać zmiana natury nauki? W jaki sposób zmieni się i na czym będzie polegać kształcenie kapitału ludzkiego, gdy natura nauki zmieni się w ujęciu strukturalnym i funkcjonalnym i jakie konsekwencje będzie miało to dla zarządzania wzrostem i rozwojem? Zmiana natury nauki polega na negacji podstawowego aksjomatu, jakim jest zasada sprzeczności TAK NIE i na zastąpieniu go paradygmatem deregulacji: TAK = NIE = BYĆ MOŻE. Ograniczenie kompetencji wynikających z kształcenia ogólnego może mieć negatywne skutki na wymagającym rynku technologicznym i pozbawić przewag w procesach automatyzacji i robotyzacji, może także deregulować zarządzanie rozwojem i wzrostem gospodarczym. Najważniejsze wnioski wynikające z rozważań są takie, że nauka i kształcenie są kategoriami strategicznymi i decydują o jakości kapitału ludzkiego oraz o naturze nauki i kształceniu w wymiarze strategicznym nie mogą decydować doraźne potrzeby rynkowe, ani zespoły badawcze wąsko wyspecjalizowane i kierujące się własnymi uwarunkowaniami i założeniami, a kształcenie w wymiarze strategicznym nie może być zarządzane według reguł zarządzania kryzysowego, doraźnie i na potrzeby rynku.