The effect of mycorrhizal inoculum on the leaf greenness index and yield of tomato (Lycopersicon esculentum Mill.) plants grown in a heated plastic tunnel

In an experiment conducted in 2012-2013, tomatoes were grown in coco coir inoculated with mycorrhizal fungi, in a heated plastic tunnel in the garden of the Research and Experimental Station of the University of Warmia and Mazury in Olsztyn. The experimental materials comprised seedlings of three tomato cultivars, ‘Torero F1’, ‘Growdena F1’ and ‘Listell F1’, supplied by a horticultural farm. The second experimental factor was inoculation of the plant growth medium with endomycorrhizal fungi from the genus Glomus. The aim of this study was to determine the chlorophyll content of leaves of three tomato cultivars grown in coco coir inoculated with mycorrhizal fungi. Each treatment consisted of seven coco coir mats (100 x 20 x 7.5 cm) with four tomato plants grown in each mat, pruned to produce 23 clusters. The experiment was carried out in triplicate. Seedlings, planted in rockwool cubes, were initially placed next to the openings made in the coir mats. Immediately before planting, each seedling was supplied with 10 ml of a standard working solution containing mycorrhizal fungi. The mycorrhizal inoculum was applied directly to the coco coir. Mycorrhizal fungi were not used in the control treatment. The results showed that, in most treatments, SPAD readings recorded in the fall were lower than in the summer, and the noted values were similar to those determined at the beginning of the growing season. The mycorrhizal inoculum improved the nutritional status of tomato plants determined based on the leaf greenness index. The mycorrhizal inoculum increased the yields of all analysed tomato cultivars.

W latach 2012-2013 w ogrzewanym tunelu foliowym zlokalizowanym na terenie Zakładu Dydaktyczno-Doświadczalnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie zostało przeprowadzone doświadczenie z uprawą pomidora. Prowadzona była ona na matach z włókna kokosowego z zastosowaniem preparatu posiadającego w swoim składzie szczep grzybów mikoryzowych. Materiał badawczy stanowiły rośliny trzech odmian pomidora, ‘Torero F1’, ‘Growdena F1’ oraz ‘Listell F1’, pozyskane z gospodarstwa ogrodniczego specjalizującego się w produkcji rozsady warzyw. Drugi czynnik badań stanowiła zastosowana szczepionka mikoryzowa zawierająca szczepy grzybów endomikoryzowych z rodzaju Glomus. Celem badań była ocena poziomu chlorofilu w liściach trzech odmian pomidora uprawianego na matach kokosowych z dodatkiem szczepionki mikoryzowej. Jeden obiekt badawczy stanowiło 7 mat z włókna kokosowego o wymiarach 100 x 20 x 7,5 cm z czterema roślinami prowadzonymi na 23 grona. Doświadczenie przeprowadzone zostało w trzech powtórzeniach. Rozsada przygotowana w kostkach z wełny mineralnej początkowo ustawiana była obok otworów przygotowanych do uprawy w matach. Bezpośrednio przed wstawieniem rozsady na miejsce stałe zastosowano preparat mikoryzowy w dawce 10 ml roztworu roboczego pod każdą roślinę. Preparat użyto bezpośrednio na podłoże kokosowe, na które ustawiano rośliny. W obiekcie kontrolnym szczepionki mikoryzowej nie zastosowano. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że jesienne wyniki pomiarów w badanych wariantach uprawy były niższe, aniżeli w okresie letnim, i osiągały wartości zbliżone do wyników otrzymywanych w początkowych okresach uprawy. Stosowanie preparatu mikoryzowego wpłynęło na poprawę stanu odżywienia roślin określanego za pomocą indeksu zazielenienia liści. Stosowanie szczepionki mikoryzowej wpłynęło korzystnie na plonowanie wszystkich badanych odmian pomidora.