Effects of irrigation performance on water balance: Krueng Baro Irrigation Scheme (Aceh-Indonesia) as a case study

Krueng Baro Irrigation is focused on increasing the productivity of food crops in Pidie District, Aceh Province, Indonesia. However, due to the age of the irrigation infrastructure (more than 30 years) and its large networks, it is necessary to investigate the actual water conveyance efficiency. This study aimed to evaluate the conveyance efficiency of primary and secondary channels of the irrigation system, as well as to create a water balance model based on the actual water conveyance efficiency. The model by using Excel Solver with its objective function is to maximize the area of the irrigated land. Based on the optimization model of the water balance, the design condition can irrigate an area of 9,496 ha (paddy-I), 4,818 ha (paddy-II), and 11,950 ha (onion). The measurement results reported that the actual efficiency of Baro Kanan and Baro Kiri was 56% and 48% smaller compared to the efficiency of the designs (65%). The water loss was due to the damage to the channel lining and channel erosion resulting in the high sedimentation, leakage, and illegal water tapping. These lead to a decrease in the area of the irrigated land. Based on the optimization model of the actual water balance, the irrigated land was reduced to 7,876 ha (paddy I) and 3,997 ha (paddy-II) while it remained the same for onion. Therefore, to increase the efficiency, the regular maintenance and operations are required by fixing the damaged irrigation structure and channels, the maintenance of sedimentation, and the strict regulation of illegal water tapping.

Nawodnienia Krueng Baro służą zwiększeniu produktywności upraw w dystrykcie Pidie w prowincji Aceh, Indonezja. Z powodu wieku infrastruktury irygacyjnej (ponad 30 lat) i rozległej sieci nawodnień konieczne jest zbadanie obecnej efektywności transportu wody. Przedstawione badania miały na celu ocenę efektywności transportu wody w kanałach pierwszego i drugiego rzędu w systemie irygacyjnym oraz stworzenie modelu bilansu wody na podstawie uzyskanych aktualnych danych. Z optymalizacyjnego modelu bilansu wodnego wynika, że zaprojektowany system może nawadniać 9 496 ha (pole ryżowe I), 4 818 ha (pole ryżowe II) oraz 11 950 ha (cebula). Wyniki pomiarów wskazują, że rzeczywista efektywność systemów Baro Kanan i Baro Kiri była mniejsza odpowiednio o 56% i 48% od efektywności projektowanej (65%). Straty wody wynikały z uszkodzeń umocnień kanałów, erozji skutkującej dużą sedymentacją, przecieków i nielegalnych ujęć wody. Te czynniki spowodowały zmniejszenie powierzchni nawadnianych pól. Na podstawie wyników uzyskanych w modelu optymalizacyjnym rzeczywistego bilansu wodnego powierzchnię nawadnianych pól zmniejszono do 7 876 ha (pole ryżowe I) i 3 997 ha (pole ryżowe II). Powierzchnia nawodnień obiektu „cebula” pozostała bez zmian. Aby zwiększyć efektywność, konieczne są regularne działania naprawcze uszkodzonej struktury irygacyjnej, zatrzymanie sedymentacji i ścisła kontrola nielegalnego poboru wody.