The aim of the present study was to describe eggplant
(Solanum melongena L.) tolerance to stress factors in the seedling
stage as a basis for future studies on cross-tolerance to
other stressors in subsequent stages of growth. After germination
(3 days / 26oC), ‘Epic F1’ seedlings were exposed to chilling
stress (3, 6 and 9oC × 48 h-1), heat stress (35, 40 and 45oC
× 2 h-1), osmotic stress (mannitol 0.2; 0.6 and 1.0 M x 2 h-1),
and oxidative stress (H2O2 0.2; 0.4 and 0.6 M × 2 h-1). A linear
measurement of seedling radicle growth, electrolyte leakage
and external symptoms of radicle damage under the stress conditions,
compared to the non-stressed control, were analyzed.
It was found that stressors in all experimental combinations
caused a morphological and physiological response from
eggplant seedlings. A significant reduction in linear growth
of radicles, showed as an absolute length and as a percentage
of the control, was found in the treatments exposed to chilling
stress (3 and 6oC), heat stress (35, 40 and 45oC), osmotic
stress (0.2, 0.6 and 1.0 M mannitol) as well as oxidative stress
(0.2, 0.4 and 0.6 M H2O2). The changes in seedling length as
a result of stress factors did not always correspond with the
changes in seedling mass. Electrolyte leakage in the treatments
exposed to the following stressors: 3 and 6oC as well as
0.6 M H2O2, was significantly greater than that observed in
control plants. Based on the obtained results and microscopic
observations of radicle damage, the following stressors
can be identified as those which cause a physiological response
without severe damage: 9oC × 48 h-1 (chilling stress),
35oC × 2 h-1 (heat stress), 0.2 M mannitol × 2 h-1 (osmoticum),
and H2O2 0.2 M × 2 h-1 (oxidation factor). We propose these
stressors as a basis for future studies on plant acclimation and
hardening to other stresses.
Celem przeprowadzonych badań była analiza
tolerancji oberżyny (Solanum melongena L.) w stadium
siewek na czynniki stresowe. Po skiełkowaniu
(3 dni / 26oC), siewki oberżyny ‘Epic F1’ poddano
działaniu stresu chłodowego (3, 6 i 9oC × 48 h-1), cieplnego
(35, 40 i 45oC × 2 h-1), osmotycznego (mannitol
0,2; 0,6 i 1,0 M × 2 h-1), i oksydacyjnego (H2O2 0,2;
0,4 i 0,6 M × 2 h-1). Analizowano wzrost elongacyjny
korzonka zarodkowego, wyciek elektrolitów oraz
zewnętrzne objawy uszkodzeń korzonka zarodkowego
w warunkach stresu, w porównaniu do nie stresowanej
kontroli. Stwierdzono, że stresory we wszystkich
eksperymentalnych kombinacjach wywołały morfologiczną
i fizjologiczną reakcję siewek oberżyny.
Istotny spadek przyrostu liniowego korzonków zarodkowych,
wykazany w postaci ich bezwzględnej
długości, jak i procentowo w stosunku do kontroli,
stwierdzono w obiekcie eksponowanym na stres chłodowy
(3 i 6oC), cieplny (35, 40 i 45oC), osmotyczny
(0,2; 0,6 i 1,0 M mannitol) oraz oksydacyjny (0,2; 0,4
i 0,6 M H2O2). Zmiany długości korzonka zarodkowego
siewek pod wpływem czynników stresowych
nie zawsze odpowiadały zmianom ich masy. Wyciek
elektrolitów w obiektach eksponowanych na następujące
czynniki stresowe: 3 i 6oC oraz 0,6 M H2O2 był
istotnie większy, niż obserwowany w obiekcie kontrolnym.
Na podstawie otrzymanych wyników oraz mikroskopowych
obserwacji zewnętrznych uszkodzeń
powierzchni korzonka zarodkowego, wytypowano
następujące stresowy, które wywołują odpowiedź fizjologiczną
ze strony siewek oberżyny bez poważnych
uszkodzeń tkanek: 9oC × 48 h-1 (stres chłodowy),
35oC × 2 h-1 (stres cieplny), 0.2 M mannitol × 2 h-1
(stres osmotyczny), i H2O2 0.2 M × 2 h-1 (stres oksydacyjny).
Zaproponowano te czynniki stresowe jako
bazowe do dalszych badań nad zwiększeniem tolerancji
oberżyny na inne stresory działające w kolejnych
fazach wzrostu i rozwoju ontogenetycznego.
