Tytuł pozycji:
Bioresorbowalne kopolimery L-laktydu i węglanu trimetylenu w kontrolowanym uwalnianiu paklitaksleu
Skład komonomerów jak również mikrostruktura łańcucha polimerowego są ważnymi czynnikami determinującymi sposób degradacji polimeru oraz profil uwalniania leku. Celem badań było określenie wpływu mikrostruktury łańcucha na uwalnianie paklitakselu. Dwa rodzaje PLATMC (70:30) zostały użyte do przygotowania matryc z 3% i 5% zawartością leku oraz matryc bez leku. Materiały zostały zsyntezowane w różnych temperaturach i dlatego różniły się pod względem właściwości fizykochemicznych. Wszystkie matryce badano za pomocą spektroskopii NMR, GPC, DSC, SEM zarówno przed jak i w czasie procesu degradacji. Ilość uwolnionego paklitakselu szacowano przy pomocy HPLC. Otrzymane wyniki wskazują, iż podczas inkubacji w mikrostrukturze łańcucha kopolimerowego nie zaszły znaczące zmiany. Wolniejszy profil uwalniania odnotowano w przypadku PLATMC o wyższym współczynniku randomizacji, zsyntezowanego w wyższej temperaturze. Kopolimer ten wydaje się być atrakcyjnym materiałem do tworzenia systemów kontrolowanego uwalniania paklitakselu.
Comonomers composition as well as the chain microstructure are very important factors determining time of polymer degradation and drug release profile. In this study it was aimed to determine the influence of chain microstructure on paclitaxel release. Two types of PLATMC (70:30) were used to prepare matrices with 3% and 5% of drug and also drug free matrices. They were synthesised at different temperature and thus differed in physicochemical properties. All of the matrices were investigated before and during hydrolytic degradation process by means of NMR spectroscopy, GPC, DSC, SEM. The amount of liberated paclitaxel was assessed with the use of HPLC. The obtained results indicated no significant changes in chain microstructure during incubation period of time. Slower release profile was noticed for PLATMC synthesised at higher temperature and possessed higher randomisation ratio. This type of copolymer seems to be very attractive candidate for controlled paclitaxel delivery systems.