Analiza porównawcza czynnościowych wyników leczenia operacyjnego pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej

Wstęp. Niestabilne i wieloodłamowe złamania końca dalszego kości promieniowej wymagają leczenia operacyjnego poprzez przezskórne wprowadzenie grotów Kirschnera, otwartą repozycję i zespolenie płytką nieblokowaną, blokowaną lub założeniem stabilizatora zewnętrznego. Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie: czy istnieją różnice w czynnościowych wynikach leczenia u pacjentów operowanych z wykorzystaniem stabilizacji grotami Kirschnera i płytką LCP? Materiał i Metody. Materiał badany obejmował 100 chorych leczonych operacyjnie metodą zamkniętej repozycji i prostej stabilizacji grotami Kirschnera (50 pacjentów) oraz metodą repozycji krwawej i stabilizacji płytką blokowaną LCP (50 pacjentów). W pracy dokonano oceny następujących parametrów: siły chwytu globalnego, natężenia bólu w skali VAS, zakresów ruchów, stanu czynnościowego nadgarstka w oparciu o klasyfikację Fernandeza, jakości życia w oparciu o  kwestionariusz Quick DASH, częstości powikłań. Oceny opisanych parametrów dokonano po 6 i 12 miesiącach od operacji. Wyniki. Ocena wyników leczenia po 6 i 12 miesiącach od operacji pokazała obecność istotnych statystycznie różnic między obiema metodami leczenia w zakresie następujących parametrów: natężenia bólu, siły chwytu globalnego, zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej. Porównanie stanu funkcjonalnego nadgarstka po 6 i 12 miesiącach w obu grupach pokazało, że w grupie leczonej metodą stabilizacji grotami Kirschnera uzyskano zdecydowanie gorsze wyniki. Częstotliwość powikłań pooperacyjnych w grupie pacjentów po stabilizacji drutami Kirschnera po 12 miesiącach uzyskała wartości 6%. W grupie pacjentów po stabilizacji płytką LCP po 12 miesiącach wyniosła 2%. Wnioski. 1. Lepsze wyniki leczenia pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej uzyskano w metodzie stabilizacji płytką LCP. 2. Zastosowanie stabilizacji płytką LCP predysponuje do uzyskania lepszego zakresu ruchomości w płaszczyźnie strzałkowej w obrębie stawu promieniowo-nadgarstkowego. 3. Stwierdzono wyższe wartości siły chwytu globalnego w grupie leczonej metodą stabilizacji płytką LCP. 4. Pacjenci leczeni z użyciem płytki LCP uzyskują lepszą sprawność kończyny, wyższą jakość życia oraz mniejsze natężenie bólu po zakończonym leczeniu. 5. Większą liczbę powikłań zarejestrowano u pacjentów leczonych metodą stabilizacji drutami Kirschnera.

Background. Unstable and comminuted distal radial fractures require surgical treatment by percutaneous insertion of Kirschner wires, open reduction and fixation with a non-locking or locking plate or with an external device. The aim of this paper was to try to answer the following question: are there differences in functional treatment outcomes in patients after surgery with the use of Kirschner wires vs LCP plate fixation? Material and methods. The study group included 100 patients after surgical treatment by closed reduction and simple fixation with Kirschner wires (50 patients) and by open reduction and LCP locking plate fixation (50 patients). The study assessed the following parameters: global grip strength, pain severity in a VAS scale, range of motion, functional status of the wrist based on the Fernandez classification, quality of life according to the QuickDASH score, and the frequency of complications. These parameters were assessed at 6 and 12 months after surgery. Results. An assessment of the treatment outcomes at 6 and 12 months after surgery showed statistically significant differences between the treatment methods in the following parameters: pain severity, global grip strength and range of motion in the sagittal plane. A comparison of the functional status of the wrist at 6 and 12 months between the groups showed considerably worse results in the Kirschner wire fixation group. The frequency of postoperative complications at 12 months was 6% in the Kirschner wire fixation group and 2% in the LCP plate fixation group. Conclusions. 1. Treatment outcomes were better in patients with distal radial fractures managed with LCP plate fixation. 2. The use of LCP plate fixation predisposes patients to better ranges of mobility in the sagittal plane in the radiocarpal joint. 3. The values of global grip strength were higher in the group treated with LCP plate fixation. 4. Patients treated with LCP plates have better limb function and quality of life and lower pain intensity after treatment completion. 5. The number of complications was higher in patients treated with Kirschner wire fixation.