The occurrence of fungi on roots and stem bases of Triticum aestivum ssp. spelta L. Thell. grown under two levels of chemical protection and harmfulness of Fusarium graminearum Schwabe to seedlings of selected genotypes

Investigations were carried out in 2007–2009 on the plots of the Felin Experimental Station belonging to the University of Life Sciences in Lublin, Poland. The studies comprised two breeding lines of spelt wheat (Triticum aestivum ssp. spelta L. Thell.) – STH 3 and STH 715. Two levels of chemical protection were applied in the cultivation with minimal and complex protection. Infection of winter spelt wheat roots and stem bases was recorded in each growing season at hard dough stage (87 in Zadok’s scale). After 3 years of the study, the mean values of disease indexes for the analyzed spelt wheat lines in the experimental treatment with minimal protection were 28.53 and 40.30 respectively for STH 3 and STH 715. In the experimental combination with complex protection, after 3 years of the study the mean values of disease indexes ranged from 25.96 (STH 3) to 26.90 (STH 715). The mycological analysis showed that Fusarium spp., especially F. culmorum, caused root rot and necrosis of stem bases of spelt wheat in the experimental combination with minimal and complex protection. Moreover, Fusarium avenaceum and Bipolaris sorokiniana caused root rot and necrosis of stem bases of spelt wheat. Investigation carried out in a growth chamber on susceptibility of seedlings of three lines of spelt wheat (LO 2/09/n/2, LO 5/09/13/3, LO 5/09/5/4) to infection with Fusarium graminearum No. 8 and F. graminearum No. 45 showed that the genotypes did not differ in their susceptibility. All of them were susceptible, as indicated by high values of the disease indexes. No interaction was found between genotypes and strains of the fungus. This indicates the differential pathogenicity of Fusarium graminearum species.

Badania przeprowadzono w latach 2007–2009 na polach Gospodarstwa Doświadczalnego Felin należącego do Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Objęto nimi dwa rody hodowlane orkiszu ozimego (Triticum aestivum ssp. spelta L. Tell.): STH 3 i STH 715. W uprawie zastosowano dwa poziomy ochrony chemicznej: minimalną i kompleksową. W każdym sezonie wegetacyjnym oceniano porażenie korzeni oraz podstawy źdźbła orkiszu, w fazie dojrzałości woskowej twardej ziarna (87 w skali Zadoksa). Średnie wskaźniki chorobowe dla badanych genotypów pszenicy orkiszowej z minimalną ochroną po trzech latach badań wynosiły odpowiednio: 28.53 (STH 3) i 40.30 (STH 715). W kombinacji doświadczenia z ochroną kompleksową średnie wartości wskaźników chorobowych wynosiły od 25.96 (STH 3) do 26.90 (STH 715). Analiza mikologiczna porażonych roślin wykazała, że przyczyną zgnilizny korzeni i nekrozy podstawy źdźbła orkiszu były Fusarium spp., a w szczególności F. culmorum. Za przyczynę w/w schorzeń można uznać również F. avenaceum i Bipolaris sorokiniana. Badania podatności siewek trzech genotypów orkiszu (LO 2/09/n/2, LO 5/09/13/3, LO 5/09/5/4) na porażenie przez F. graminearum Nr 8 i F. graminearum Nr 45 przeprowadzone w fitotronie wykazały, że analizowane genotypy nie różniły się podatnością. Wszystkie trzy genotypy były podatne i charakteryzowały się wysokimi wskaźnikami chorobowymi. Wykazano interakcję pomiędzy analizowanymi genotypami i szczepami F. graminearum, co wskazuje na zróżnicowaną patogeniczność wewnątrz tego gatunku.