Językiem miłości, językiem ciała. Djuna Barnes i „Wiek 21” Ewy Kuryluk

Artykuł bada wpływ awangardowej prozy Djuny Barnes na twórczość współczesnej polskiej artystki Ewy Kuryluk, kierując szczególną uwagę na grę intertekstualną między powieściami Ostępy nocy (Barnes) a Wiek 21 (Kuryluk). Pisarstwo Barnes, będące, mówiąc za Julie Taylor, reprezentacją „afektywnego modernizmu”, stylu emocji, za którym stoi doświadczane i doświadczające ciało, staje się dla Kuryluk jednym z głównych źródeł przeżywania traumy oraz miłości. Współczesna polska pisarka niejako stąpa po śladach Barnes: zarówno na poziomie języka i sposobu obrazowania, jak i tematyki oraz symboliki dotyczących zagadnień kobiecości, macierzyństwa, seksualności. Artystka przechwytuje plastyczną i fotograficzną wyobraźnię Barnes, pozostającą w korelacji z innymi twórcami pierwszej połowy XX wieku (np. Hansem Bellmerem), do budowania obrazu miłości z końca ubiegłego stulecia.

The article examines the influence of the avant-garde prose of American writer Djuna Barnes on the work of contemporary Polish artist Ewa Kuryluk, directing particular attention to the intertextual play between the novels Nightwood (Barnes) and Century 21 (Kuryluk). Barnes’ writing, which is, to put it after Julie Taylor, a representation of “affective modernism,” a style of emotion behind the experienced and experiencing body, becomes for Kuryluk one of the main sources of portraying trauma and love. The contemporary Polish writer treads in the footsteps of Barnes: both at the level of language and imagery, as well as subject matter and symbolism relating to issues of femininity, motherhood and sexuality. The artist captures Barnes’ visual and photographic imagination, which is in correlation with other artists of the first half of the 20th century (e.g. Hans Bellmer), to build an image of love at the end of the 20th century.