Managing innovation for sustainability in public administration: the challenges of capacity-building

There is a continuous discussion on the role of public administration and on how its management should be structured to meet current societal expectations, such as adopting sustainability. More than a trend, sustainability seems to have become the new absolute necessity of any management strategy and organizational statement. Business enterprises seem to be one step in advance in terms of adopting sustainability, especially with the rise of the ESG criteria implemented mainly by companies. Public sector entities also seem to follow the same path but with less evident speed and visibility. Based on a semi-structured narrative literature review approach, this opinion paper addresses the complexity of public administration capacity building to adopt sustainability through innovation by emphasizing the interdependencies between leadership, orientation towards innovation, values, and organizational challenges. The authors identify barriers and opportunities in adopting sustainability by public administration and propose an empirical capacity-building model for public institutions oriented toward sustainability through innovation.

Nieustannie toczy się dyskusja na temat roli administracji publicznej oraz tego, w jaki sposób zarządzanie nią powinno być zorganizowane, aby spełniało obecne oczekiwania społeczne, takie jak przyjęcie zrównoważonego rozwoju. Wydaje się, że zrównoważony rozwój stał się czymś więcej niż trendem, stał się nową absolutną koniecznością każdej strategii zarządzania i świadczenia organizacyjnego. Przedsiębiorstwa wydają się być o krok do przodu pod względem przyjęcia zrównoważonego rozwoju, zwłaszcza w związku z zaostrzeniem kryteriów ESG wdrażanych głównie przez przedsiębiorstwa. Podmioty sektora publicznego również wydają się podążać tą samą drogą, ale z mniej widoczną szybkością. Niniejsze opracowanie, opierające się na częściowo ustrukturyzowanym podejściu do przeglądu literatury przedmiotu, dotyczy złożoności budowania zdolności administracji publicznej do przyjęcia zrównoważonego rozwoju w wyniku innowacji, podkreślając współzależności między przywództwem, orientacją na innowacje, wartościami i wyzwaniami organizacyjnymi. Autorzy identyfikują bariery i możliwości w przyjmowaniu zrównoważonego rozwoju przez administrację publiczną i proponują empiryczny model budowania potencjału dla instytucji publicznych zorientowanych na zrównoważony rozwój w wyniku innowacji.