Praca zdalna w dobie pandemii COVID-19 – perspektywa pracownika i pracodawcy

Wybuch pandemii COVID-19 znacząco przyczynił się do ewolucji pracy zdalnej, która w zaistniałej sytuacji nie była traktowana jako alternatywa dla tradycyjnych form organizacji pracy, ale dla wielu organizacji stanowiła jedyną możliwość wykonywania pracy. Ponadto praca zdalna była postrzegana głównie jako sposób na zorganizowanie pracy, który zapewni bezpieczeństwo pracownikom i pozwoli na ciągłość działalności gospodarczej (Loia, Adinolfi 2021). Podstawą upowszechnienia pracy zdalnej, na taką skalę, z jaką mieliśmy do czynienia w związku z pandemią, nie były tylko ograniczenia wynikające z obostrzeń, ale również dostępność i funkcjonalność rozwiązań technologii informacyjnej i komunikacyjnej (ICT – ang. Information and Communication Technologies, technologie informacyjno-komunikacyjne,), które w znaczący sposób umożliwiły pracę poza siedzibą pracodawcy. Praca zdalna jest często utożsamiana z pracą wirtualną czy telepracą. Dodatkowo wszystkie wskazane terminy odnoszące się do pracy na odległość mają wiele istotnych elementów wspólnych, które rzutują na jej efektowność. Celem niniejszego rozdziału jest charakterystyka wybranych aspektów pracy zdalnej w czasie pandemii COVID-19 z perspektywy pracownika i pracodawcy. W pracy postawiono dwa pytania badawcze: Jak pracownicy postrzegają korzyści i zagrożenia wynikające z wykonywania pracy zdalnej w czasie pandemii COVID-19? Na jakie kluczowe korzyści i negatywne skutki pracy zdalnej zwracają uwagę pracodawcy? Rozważania oparto na literaturze przedmiotu oraz wybranych badaniach dotyczących pracy zdalnej w czasie pandemii. Aby określić korzyści i zagrożenia wynikające z pracy zdalnej dla pracownika i pracodawcy, posłużono się metodą desk reaserch.