Maszyny samouczące się – wyzwanie współczesnej pedagogiki

Artykuł podejmuje problematykę pedagogiki sztucznej inteligencji (AIP – artificial intelligence pedagogy) przybliżając jej znaczenie w kontekście problematyki związanej z big data i uczeniem maszynowym. Przedstawia zaproponowaną przez zespół J. Bieger, K.R. Thórisson i B.R. Steunebrink koncepcję pedagogicznego pentagonu, traktując jednocześnie propozycję pięciu podstawowych pojęć nowej teorii uczenia, zaproponowanych przez wymieniony zespół (uczniowie, środowisko zadaniowe, testowanie służące poznawaniu ucznia i jego postępów, szkolenie i nauczanie dotyczące ogólnej strategii, metod i narzędzi w AP – Artificial Pedagogy) jako punkt wyjścia do dyskusji o wprowadzeniu humanistycznego wymiaru do robotyki, czy rozwoju technologii sztucznej inteligencji. W tym celu wykorzystuje zaproponowaną przez A. Makowską i M. Chutorańskiego koncepcję pedagogiki rzeczy, ukazując jej potencjał wyjaśniający, jak i uwrażliwiający dla dalszego rozwoju pedagogiki sztucznej inteligencji.

The article discusses artificial intelligence pedagogy (AIP), focusing on its significance in the context of big data and machine learning. It presents the concept of pedagogy pentagon proposed by the team of J. Bieger, K.R. Thórisson and B.R. Steunebrink. It also refers to the proposal of five fundamental notions of the new teaching theory intro¬duced by the above team (students, task environment, testing aimed at getting to know students and their progress, training and teaching in the area of general strategy, AP methods and tools) as the starting point for discussions on the introduction of humanistic dimension to robotics or development of artificial intelligence technology. For that purpose, the article adopts the concept of pedagogy of things proposed by A. Makowska and M. Churotański, demonstrating its potential for the explanation and raising awareness for further development of artificial intelligence pedagogy.