Sport osób niepełnosprawnych w oczach samych zainteresowanych oraz w opinii fizjoterapeutów

Wstęp. Celem pracy była próba zbadania podejścia osób niepełnosprawnych do uprawiania sportu i porównania z poglądem na ten temat studentów pierwszego roku fizjoterapii. Zakładano, że mogą wystąpić różnice w podejściu do tematu. Przyszli fizjoterapeuci będą bardziej ostrożni w poglądach propagowania sportu w grupie osób niepełnosprawnych. Świadomość konsekwencji kontuzji i obciążeń z tym związanych będzie miała wpływ na zajmowane stanowisko w tej kwestii. Zakładano również, że studenci niepełnosprawni będą preferować sporty grupowe, co pozwoli im na lepszą integrację ze środowiskiem. Materiał i metody. Badaniem ankietowym objęto 89 osób (40 osób niepełnosprawnych oraz 49 studentów fizjoterapii). Zebrano dane dotyczące zarówno częstotliwości uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne, grupy osób, z którą najchętniej go uprawiają, dyscyplin przez nie uprawianych, jak i o tym co motywuje osoby niepełnosprawne do uprawiania sportu, czym jest dla nich sport, co się zmieniło od czasu uprawiania sportu oraz na temat barier dla uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne. Wyniki. Na podstawie przeprowadzonych badań oraz analizy uzyskanych wyników można stwierdzić, że studenci fizjoterapii postrzegają sport osób niepełnosprawnych inaczej niż sami zainteresowani. Studenci fizjoterapii inaczej oceniają motywy działań sportowych osób niepełnosprawnych. Boją się ich dążenia do osiągnięć jako mogących szkodzić, a nie poprawiać kondycję fizyczną. Osoby niepełnosprawne traktują poczynania sportowe jako możliwość sprawdzenia własnych możliwości, chęć bycia ze znajomymi oraz chęć zmiany stylu życia. Wnioski. 1. Badania postaw studentów fizjoterapii wobec określonych zjawisk dotyczących niepełnosprawności w sporcie może przedstawić ich deklaratywne postawy. 2. Zbadanie równoległe samych zainteresowanych (niepełnosprawnych) daje nie tylko możliwości porównania, ale przede wszystkim sprawdzenia co dla nich jest najistotniejsze i stanowi predyktor podejmowania działalności sportowej.

Background. The aim of this study was to investigate the attitudes to disability sport among people with disabilities and to compare them with these reported by first-year students of physiotherapy. It was assumed that there may be differences in the approach to this problem. Future physiotherapists turned out to be more cautious in their views on the promotion of sports among people with disabilities. The knowledge of the consequences of injury and the related burdens will affect their opinions concerning this issue. Material and methods. The sample consisted of 40 people with disabilities and 49 physiotherapy students. The data were collected on the frequency of doing sports by people with disabilities, people with whom they most frequently do sports, sport disciplines chosen by this group as well their motivation for practicing sports, the role of sport for this population, the changes noted since they started doing sports and the barriers encountered by athletes with disabilities. Results. Based on the study results, we can conclude that physiotherapy students perceive disability sport differently than the stakeholders. Their attitudes to the motivation for doing sports by the population with disabilities are also different. They are afraid that efforts to achieve the desired athletic performance among persons with disabilities may adversely affect their health instead of improving their physical condition. For the stakeholders, in turn, involvement in sports is a chance to test their abilities, socialize and change their lifestyles. Conclusions. 1. The analysis of the physiotherapy students’ attitudes to disability sports is likely to reveal declarative attitudes. 2. The parallel research conducted in the group of the stakeholders, in this case people with disabilities, provides an opportunity for comparison and, most of all, checking what is most important for this group and establishing the predictors of their participation in sports.