Wpływ starzenia laboratoryjnego na zachowanie odporności na graffiti dla systemów malarskich stosowanych w taborze szynowym

W artykule opisano i zaprezentowano wpływ wybranych mechanizmów starzeniowych na systemy malarskie, stosowane obecnie w polskim kolejnictwie w kontekście zachowania swoich pierwotnych właściwości ochronnych przeciw graffiti. Badaniom poddano sześć systemów malarskich z różnym typem wykończenia, które miały właściwości antygraffiti, a określanymi cechami po serii wymalowań i zmyć środków graffiti (markery i spreje) były takie właściwości powierzchni systemu malarskiego jak połysk i barwa. Badane obiekty poddano sztucznemu, symulowanemu starzeniu z udziałem laboratoryjnego promieniowania słonecznego, w synergicznym połączeniu temperatury oraz wilgotności. Badania prowadzono zgodnie z normą PN-EN ISO 16474-2 oraz zgodnie z metodologią opracowaną w Instytucie Kolejnictwa, opisaną w DN 001/08/A2/16 pkt 4.1.8 z wykorzystaniem źródła promieniowania UV-C (widmo dyskretne). Badane próbki zostały również poddane innemu mechanizmowi starzenia przy udziale silnych warunków korozyjnych w postaci neutralnej mgły solnej według metodologii opisanej w PN-EN ISO 9227.