Oszustwo asekuracyjne w ujęciu prawnoporównawczym. Część pierwsza

This article presents a critical analysis of insurance fraud with a legal comparative perspective. In the author’s opinion, it is beyond doubt that the Polish solution needs change. Nonetheless, the scope of this change may vary. A look at this type of prohibited act regulated in foreign legal systems may be helpful in formulating conclusions for the Polish law as it stands and proposals for the law as it should stand. Considering the above, part one of this article focuses on the legal-dogmatic analysis of the crime under Article 298 § 1 of the Polish Penal Code, and its counterparts in the subsidiary model (i.e., in Germany, Austria and Finland). A detailed study precedes the process of modelling the liability for the commission of an insurance fraud, taking into account the specificity of economic crime and the various approaches taken by European legislatures, while preliminary conclusions resulting from the analyses carried out have been formulated in the summary. However, it should be pointed out at this point that the presentation of the final conclusions will take place after the discussion regarding the independent model, which will be presented in part two of the article.

Niniejszy artykuł zawiera krytyczną analizę oszustwa ubezpieczeniowego przy wykorzystaniu ujęcia komparatystycznego. W ocenie autora nie ulega wątpliwości, że polskie rozwiązanie wymaga zmian. Różny może być jednak ich zakres. Pomocna w formułowaniu wniosków de lege lata oraz postulatów de lege ferenda może być optyka na ten typ czynu zabronionego w obcych porządkach prawnych. W związku z powyższym w części pierwszej skupiono się na analizie dogmatycznej przestępstwa z art. 298 § 1 Kodeksu karnego oraz na jego odpowiednikach w subsydiarnym modelu w Niemczech, Austrii i Finlandii. Szczegółowy wywód poprzedza proces modelowania odpowiedzialności za realizację oszustwa asekuracyjnego, uwzględniający specyfikę przestępczości gospodarczej oraz różnorodne podejścia ustawodawców europejskich. W podsumowaniu pokuszono się o sformułowanie wstępnych wniosków, wynikających z przeprowadzonych analiz. W tym miejscu należy podkreślić, że finalne konkluzje zostaną zamieszczone w drugiej części opracowania, po uwzględnieniu rozważań dotyczących modelu samoistnego.