A few questions concerning the growing imbalance of the development

In the post-industrial era, the degradation of the natural environment is progressing faster and faster because it is being handled in an irresponsible manner. The idea of unlimited economic growth and the ideology of consumerism have been implemented rather than that of sustainable development. In addition, fossil and non-fossil resources are overexploited. At the same time, the degradation of the social (cultural and spiritual) environment is taking place because of excessive liberalisation. The ruining of both environments causes proportionally the worsening of human condition. This prompts reflection on the further fate of humanity, and thus it forces us to answer the questions important from the point of view of practical philosophy: How long can one thoughtlessly devastate the environment? How long can one adapt to an increasingly devastated environment? How long will economics be more important than ecology? How long will one let fools rule? How long should one wait for the New Metanoia? These questions are explained and discussed in detail in this article. It should draw the attention of readers to the current state of the environment and threats to humans, as well as convince them of the need to return from the path to collapse paved by the corporatocrats that is by the "invisible market hand" of our time. (For them, world domination and the unlimited growth of their bank accounts are the most important.) This can be prevented with the New Metanoia, which will transform the economic way of thinking into ecological way and restore the fundamental values and principles of the 18th-century Enlightenment that are still valid today.

W epoce postindustrialnej degradacja środowiska naturalnego postępuje coraz szybciej na skutek nieodpowiedzialnego obchodzenia się z nim przez ludzi, realizacji idei nieograniczonego wzrostu gospodarczego i ideologii konsumpcjonizmu, jakby wbrew idei zrównoważonego rozwoju. Ponadto nadmiernie eksploatowane są zasoby kopalne i niekopalne. Jednocześnie postępuje degradacja środowiska społecznego (kulturowego i duchowego) w wyniku nadmiernej liberalizacji. Rujnacja obu środowisk powoduje proporcjonalne pogarszanie kondycji człowieka. Skłania to do refleksji nad dalszymi losami ludzkości, a tym samym zmusza do odpowiedzi na ważne z punktu widzenia filozofii praktycznej pytania: Jak długo można bezmyślnie dewastować środowisko?; Jak długo można przystosowywać się do coraz bardziej zdewastowanego środowiska?; Jak długo ekonomia będzie ważniejsza od ekologii?; Jak długo ludzie pozwolą głupcom rządzić?; Jak długo trzeba będzie czekać na Nową Metanoię?. Te pytania są wyjaśnione i szczegółowo omówione w tym artykule. Powinien on uświadomić czytelnikom aktualny stan środowiska i zagrożenie dla ludzi oraz przekonać o konieczności zawrócenia z drogi upadku wytyczonej przez korporatokratów. (Dla nich najważniejsze jest panowanie nad światem i nieograniczony wzrost ich kont bankowych.) Można temu zapobiec dzięki Nowej Metanoi, która zmieni styl myślenia ekonomicznego na ekologiczny i odnowi fundamentalne wartości i zasady XVIII-wiecznego Oświecenia, które są nadal aktualne.