Europejska autonomiczna definicja pracownika. Przyczynek do dyskusji nad rozwojem prawa zatrudnienia

Od wielu lat w nauce polskiego prawa pracy toczy się dyskusja nad zasadnością zastąpienia prawa pracy prawem zatrudnienia jako kategorią szerszą, obejmującą także osoby wykonujące pracę zarobkową na innych podstawach. Implementacja dyrektywy 2019/1152 w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej, w której prawodawca unijny, określając zakres podmiotowy, odwołuje się do autonomicznej unijnej definicji pracownika stworzonej przez TSUE, powinna obejmować także szerszą grupę osób wykonujących pracę zarobkową. Pomimo zastrzeżeń zgłaszanych przeciwko koncepcji prawa zatrudnienia, implementacja dyrektywy może stanowić krok w kierunku budowania nowej dziedziny prawa, podobnie jak rozszerzenie zakresu podmiotowego ustawy o związkach zawodowych przyczyniło się do tworzenia zbiorowego prawa zatrudnienia

: For many years, there has been a discussion in the study of Polish labour law on the legitimacy of replacing labour law with employment law as a broader category, including also people who perform paid work on other grounds. The implementation of Directive 2019/1152 on transparent and predictable working conditions in the European Union should also cover a wider group of people performing paid work. The EU legislator, when defining the subjective scope, refers to the autonomous EU definition of an employee created by the CJEU, which is broader than many national definitions. Despite the objections raised against the concept of employment law, the implementation of the directive may be a step towards building a new field of law, just as the extension of the subjective scope of the Act on Trade Unions contributed to the creation of collective employment law.