Zróbmy sobie dziedzictwo. Przypadek dwóch wystaw

Tekst jest próbą porównania dwóch wystaw z Muzeum Narodowego w Krakowie  - „Polaków Portret własny” (1979/1980) i #dziedzictwo (2017/2018). Analizie poddano ich potencjał/metodę w zakresie tworzenia/planowania dziedzictwa i tożsamości. Odwołując się do teorii m.in. G. Ashwortha, E.W. Ardenera, E. Hobsbawma, G. Zubrzycki czy J. Lacana analizuję, m.in. na podstawie materiałów archiwalnych, sposoby ustanawiania dziedzictwa, traktując je w kategoriach arbitralności i umowności.

Text is an attempt to compare two exhibitions from National Museum in Cracow: „Polish self-portrait” (1979/1980) and “#heritage” (2017/2018). Analyzed was their potential/method in the field of creation/planning of heritage and identity. Referring to, among others, Gregory Ashworth, Edwin W. Ardener, Eric Hobsbawm, Geneviève Zubrzycki and Jacques Lacan, I analyse the ways of establishing heritage, in terms of arbitrary and contractual.