Uwagi na temat „nowych szkół” w historiografii polskiej doby podzaborowej

Tekst dotyczy dziejów historiografii polskiej w kraju i na emigracji, postrzeganych przez pryzmat współwystępowania różnych, często rywalizujących ze sobą, kierunków, metod, środowisk badawczych, ugrupowań politycznych itp., określanych jako szkoły historyczne. Za najbardziej reprezentatywne dla okresu podzaborowego autor uznał szkoły: naruszewiczowską (od Adama Naruszewicza), lelewelowską (od Joachima Lelewela), krakowską i warszawską.

The text deals with the history of Polish historiography at home and in exile, looked at through the prism of the co-existence of various, often competing with each other, lines, methods, research environments, political groups, etc., defined as ‘historical schools’. In the author’s opinion, the most representative for the partition period are the Adam Naruszewicz’s School (called in Polish: naruszewiczowska), Joachim Lelewel’s School (lelewelowska), Kraków School, and Warsaw School.