The interior of the pre-burial house from the new Jewish cemetery in Lodz. Remarks on its architecture, function and style

The development of exact, natural and medical sciences that began in the Enlightenment affected many areas of everyday life, including attitudes to death and funeral rituals. This interest in issues related to the eschata was reflected in changing practice which significantly shaped legal regulations. The structure of metropolitan Jewish necropolises established since the late 18th century and transformation of cemetery architecture highlight the development of sepulchral culture, reflect functional innovations and stylistic changes, as well as the capabilities and requirements of Jewish communities operating in a non-Jewish environment. In the 19th century, through the introduction of new burial rituals, modern forms of grave monuments, representative buildings and park-like appearance, the cemetery becomes a representative place. This paper analyses the interior of the pre-burial house in the new Jewish cemetery in Łódź, taking into account the relationship between the applied architectural solutions and the purpose of the site, as well as the relationship between its function and style. In Jewish historical discourse, the issue of style as a tool for manifesting national identity or the degree of acculturation was primarily associated with synagogue architecture. The case of the pre-burial house from Łódź proves that research on ceremonial buildings erected in Jewish cemeteries may also help to determine the direction and nature of cultural transformation

Postęp w zakresie nauk ścisłych, przyrodniczych i medycznych, zapoczątkowany w epoce Oświecenia miał wpływ na wiele obszarów codziennego życia w tym także na stosunek do śmierci i rytuałów pogrzebowych. Zainteresowanie kwestiami ostatecznymi znalazło odzwierciedlenie w zmieniającej się praktyce, która w istotny sposób kształtowała prawne regulacje. Struktura zakładanych od końca XVIII wieku wielkomiejskich cmentarzy żydowskich oraz transformacja znajdującej się w ich granicach architektury ukazują rozwój kultury sepulkralnej, odzwierciedlają funkcjonalne innowacje i zmiany stylowe oraz możliwości i wymagania gmin żydowskich działających w nieżydowskim środowisku. W 19 stuleciu cmentarz staje się miejscem reprezentacyjnym poprzez wprowadzenie nowych rytuałów pogrzebowych, nowoczesnych form pomników nagrobnych, reprezentacyjne budynki i parkowy wygląd. Treść artykułu stanowi analiza wnętrza domu przedpogrzebowego na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi z uwzględnieniem relacji pomiędzy zastosowanymi rozwiązaniami architektonicznymi a przeznaczeniem obiektu oraz po- wiązań funkcji i stylu. W żydowskim dyskursie historycznym problematyka stylu jako narzędzia manifestacji identyfikacji narodowej lub stopnia akulturacji kojarzona była przede wszystkim z architekturą synagogalną. Przypadek domu przedpogrzebowego z Łodzi dowodzi, że badanie budynków ceremonialnych, wznoszonych na żydowskich cmentarzach także może pomóc w określeniu kierunku i charakteru kulturowej transformacji