Zasiłek chorobowy i zasiłek z tytułu kwarantanny dla rolników w czasie pandemii COVID-19

Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie, na ile niedawno ustanowione świadczenia dla rolników, ubezpieczonych w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, zapewniają im ochronę w czasie pandemii COVID-19. W konkluzji stwierdzono, że obecnie obowiązująca regulacja nie zapewnia ubezpieczonym rolnikom wystarczającej ochrony przed czasową utratą zdolności do pracy. Przyznane świadczenia w postaci covidowego zasiłku chorobowego i zasiłku z tytułu kwarantanny są zbyt skromnym socjalnie wsparciem dla rolnictwa w czasie pandemii. Nie uwzględniają swoistości pracy w działalności rolniczej, nie kompensują utraconych dochodów rolnika i ze względu na niewłaściwe zaadaptowanie z systemu powszechnego nie spełniają swoich funkcji. W obliczu czwartej fali zakażeń konieczna jest rychła nowelizacja omawianych rozwiązań.

L’articolo si propone di rispondere alla domanda in che misura i contributi previsti di recente per gli agricoltori assicurati presso la Cassa delle assicurazioni sociali per gli agricoltori riescano a proteggerli durante la pandemia da COVID-19. Nella parte conclusiva l’autore afferma che di fronte a una perdita temporanea della capacità lavorativa, la quale essi si trovano costretti ad affrontare, la regolazione attuale non riesca a offrire una protezione sufficiente. I contributi concessi al settore agricolo durante la pandemia sotto forma di indennità di malattia da covid e indennità di quarantena costituiscono un sostegno sociale troppo modesto. Essi non tengono conto della specificità del lavoro agricolo, non riescono a compensare il mancato reddito di un agricoltore e, a causa di essere stati presi e adottati in maniera negligente dal sistema generale, non assolvono in modo adeguato alle funzioni loro proprie. Di fronte alla quarta ondata dei contagi è necessario procedere a modificare rapidamente le soluzioni discusse.

The aim of this paper is to determine to what extent the benefits for farmers insured in the Agricultural Social Insurance Fund that have recently been granted provide protection during the COVID-19 pandemic. The conclusion is that the current regulation does not provide insured farmers with sufficient protection against a temporary loss of capacity to work. The benefits granted in the form of COVID sickness and quarantine allowance constitute a too modest social support for agriculture during the pandemic. These allowances fail to take into account the specificity of work in agriculture and do not compensate for the farmer’s lost income and, having been rather carelessly adopted from the universal system of insurance, they do not fulfil their functions properly. In view of the fourth wave of infections, it is necessary to amend these measures as soon as possible.