A Complicated ‘Denominator’ of the Beginnings of the History of the Charismatic Renewal in the Roman Catholic Church

Every story has its beginning. Most stories have their end. An attempt at a synthetic analysis of the history of the beginning of the Charismatic Renewal in the Roman Catholic Church turns out to be confronted with a  certain initial reality: not only does this history not have a specific beginning, but it also has no end. It is a story that is still open. In celebrating its fiftieth birthday in the Roman Catholic Church recently (2017), a symbolic experience was taken as the original reference date. The receipt of charisms by members of a small group of American students on 18 February 1967, in Pittsburgh (Pennsylvania) in the United States, is a date and place that is in a sense only symbolic. Neither that moment nor that event exhausts the vast and much broader charismatic experience of the Holy Spirit in the Church, which can be seen in various and numerous moments in the history of the Church. This study efforts to explain this singular experience from the perspective of analysing the essential elements of the first structuring of the Charismatic Renewal in the Roman Catholic Church in the 20th century. The study is also an attempt at a synthetic look at the history, but also at its authors, including Ralph Martin, Steve Clark, Gerry Rauch, Veronica O'Brien, Cardinal Léon-Joseph Suenens and Pope Paul VI.

Każda historia ma swój początek. Większość historii ma swój koniec. Próba syntetycznej analizy historii początku Odnowy w Duchu Świętym w Kościele rzymskokatolickim okazuje się zderzać z pewną wstępną rzeczywistością: owa historia nie tylko nie ma konkretnego początku, lecz także nie ma swojego zakończenia. To historia wciąż otwarta. Obchodząc niedawno (2017 r.) jej pięćdziesiąte urodziny w Kościele rzymskokatolickim, przyjęto za datę pierwotnego odniesienia doświadczenie de facto tylko symboliczne. Dzień otrzymania charyzmatów przez członków niewielkiej grupy amerykańskich studentów 18 lutego 1967 r. w Pittsburghu (Pensylwania) w Stanach Zjednoczonych to data i miejsce tylko umowne. Ani ów moment, ani owo wydarzenie nie wyczerpują bowiem ogromnego i o wiele rozleglejszego charyzmatycznego doświadczenia Ducha Świętego w Kościele, które można dostrzec w różnych i licznych momentach historii Kościoła. Niniejsze studium podejmuje próbę wyjaśnienia owego jednostkowego doświadczenia z perspektywy analizy istotnych elementów pierwszej strukturyzacji charyzmatycznego odrodzenia w Kościele rzymskokatolickim w XX w. Studium to jest też próbą syntetycznego spojrzenia na historię wydarzeń, jak również na tworzących ją autorów, m.in. Ralpha Martina, Steve’a Clarka, Gerry’ego Raucha, Weronikę O’Brien, kardynała Léona-Jospeha Suenensa i papieża Pawła VI.