Clinical assessment of patients with intermittent claudication

In this work there are presented different methods of clinical analysis of patients with intermittent claudication. The methods contain haemodynamic measurements, an assessment of physiological parameters, an assessment of the physical abilities of a patient and questionnaires’ assessment. These methods are used for diagnosis of intermittent claudication, the evaluation of patients’ condition after therapy as well as for describing patients’ functional performance and their quality of living. Because of the heterogenic character of patients with intermittent claudication and their serious limitations in personal, vocational and social life, the parameters used for patient’s characterization have to be reliable, complex, describing not only the progress of the disease but also its influence on everyday life and quality of life. Isolated haemodynamic measurements are not a proper method of a patient’s evaluation, their values do not correlate with the functional performance of patients. Similarly, the improvement of physical abilities that is seen during trainings, is not always visible in the values of the haemodynamic parameters. These reasons indicate that a complex clinical analysis of different parameters in patients with intermittent claudication is strongly advisable. The aim of this study was to assess the effectiveness of the most common methods that are used in the diagnosis of patients suffering from intermittent claudication, with the indication of those that may be the most important for clinical and scientific research.

W pracy przedstawiono wybrane metody oceny klinicznej pacjentów z chromaniem przestankowym. Metody te obejmują podstawowe pomiary hemodynamiczne, ocenę możliwości fizycznych pacjenta oraz badania kwestionariuszowe. Stosowane badania służą zarówno diagnostyce chromania, jak również ocenie skuteczności stosowanej terapii, a także charakteryzują stan funkcjonalny i jakość życia chorych. Heterogenny charakter opisywanej grupy pacjentów oraz związane z chorobą znaczne ograniczenie aktywnego uczestnictwa chorego w życiu społecznym i zawodowym wymaga użycia miar rzetelnych, całościowo opisujących stopień zaawansowania choroby, jak również jej wpływ na codzienne funkcjonowanie i jakość życia pacjentów. Na ogół odosobnione pomiary hemodynamiczne nie są właściwą metodą oceny a ich wartości nie korelują z możliwościami funkcjonalnymi pacjentów z chromaniem przestankowym. Podobnie, poprawa możliwości wysiłkowych, obserwowana podczas treningu, nie zawsze odzwierciedla się w poprawie wartości parametrów hemodynamicznych. Stąd też, w diagnostyce chorych z chromaniem przestankowym zaleca się stosowanie złożonych metod oceny. Celem pracy była zarówno ocena skuteczności metod najczęściej stosowanych w diagnostyce chorych z chromaniem przestankowym, jak i próba wskazania najbardziej przydatnych, zarówno dla celów klinicznych jak i badań naukowych.