„Regulamin dla kapelanów polskich” we Francji – okoliczności powstania

Po zakończeniu pierwszej wojny światowej rozpoczęła się nowa fala polskiej emigracji zarobkowej we Francji. Do 1921 r. w tym kraju osiedliło się ponad 45 tysięcy Polaków. W 1922 r. władze kościelne dokonały reorganizacji Misji Polskiej w Paryżu, nadając jej charakter delegatury Prymasa Polski.  Podstawowym dokumentem zawierającym normy, wedle których winna być zorganizowana opieka duszpasterska nad polskimi wychodźcami (sposób udzielania sakramentów, organizacja katechizacji, sprawowanie pogrzebów, prowadzenie ksiąg parafialnych), jak i poruszającym sprawy dotyczące zabezpieczenia materialnego polskich kapelanów (zamieszkanie, opłaty i zbiórki wśród wiernych na cele związane z prowadzeniem duszpasterstwa), był ustalony w 1925 r. „Regulamin dla kapelanów polskich” we Francji. W dokumencie tym starano się również uregulować stosunek do miejscowych biskupów i francuskich proboszczów (raporty, ofiary na rzecz diecezji i parafii, godziny korzystania z miejscowego kościoła). Za jego redakcję odpowiadał odpowiedzialny za sprawy organizacji duszpasterstwa obcokrajowców w Paryżu bp Emmanuel Chaptal.  Pomimo iż w pierwotnej wersji z grudnia 1924 r. uwzględnił on propozycje zgłaszane przez księży polskich pracujących we Francji, to ostateczny wpływ na jego kształt miały poprawki zgłoszone przez biskupów z Arras i Cambrai.

After the end of World War I, a new wave of Polish economic emigration in France began. By 1921, over 45 thousand Polish had settled in this country. In 1922, the church authorities reorganized the Polish Mission in Paris, giving it the character of a delegation of the Polish Primate. The basic document containing the norms according to which the pastoral care of the Polish immigrants should be organized (the way of administering the sacraments, the organization of catechization, holding funerals, keeping parish books), as well as the issues concerning the material security of Polish chaplains (residence, fees and collections among the faithful for the purposes of pastoral care) was established in 1925 „Regulations for Polish Chaplains” in France. The document also sought to regulate attitudes towards local bishops and French pastors (reports, sacrifices to dioceses and parishes, hours of use of the local church). It was in charge of its editorial office, responsible for the organisation of the pastoral care of foreigners in Paris Emmanuel Chaptal. Although in its original version of December 1924 it took into account the proposals made by Polish priests working in France, the final shape was influenced by the amendments made by the bishops of Arras and Cambrai.