Więzienie jako miejsce odnowy w nauczaniu Jana Pawła II

Więzienie stanowi dla osób odbywających w nim karę źródło cierpienia, naraża na utratę indywidualności, pozbawia możliwości bycia sobą, ogranicza praktycznie we wszystkich istotnych aspektach codziennego bytowania. Czas pobytu w nim jest skrupulatnie liczony przez skazanych. Jednakże czas uwięzienia nie musi z konieczności być czasem straconym. Ten czas według nauczania Jana Pawła II należy do Boga i tak go trzeba przeżywać. To czas, który może zrodzić nową wizję życia, spowodować zbawienną przemianę charakteru, a dla niektórych może stać się okazją do odkrycia prawdziwego oblicza Boga. Uwięzienie może zatem nabrać głębszego sensu i służyć odnowie człowieka.

The prison is a source of suffering for people serving a sentence, exposes them to the loss of individuality, deprives them of the possibility of being themself, and limits practically all essential aspects of everyday existence. Every day in prison is carefully counted by the inmates. However, the time of imprisonment need not necessarily be wasted time. This time, according to the teachings of John Paul II, belongs to God and it is necessary to live it in this way. It is a time which can give rise to a new vision of life, bring a salutary change of character, and for some, it can become an opportunity to discover the true face of God. Imprisonment can take on a deeper meaning and serve the renewal of man.