The United States’ Trade and Investment Strategy in George W. Bush’s Foreign Economic Policy

The aim of this article is to present the U.S. trade and investment strategy during the George W. Bush presidency based on the National Security Strategy of 2002 and 2006. Moreover, the article confirms the hypothesis that indicates that the U.S. trading and investment strategy was strictly subordinated to geopolitical foreign policy goals. The work consists of an introduction and theoretical perspective, institutional and legal analysis of the American political and economic system, analysis of economic priorities of foreign policy strategy and trade and investment strategies towards selected regions of Latin America and the Southeast Asia and the Pacific. These issues are being presented through the prism of the theory of neoclassical realism – pointing to the role and importance of the President’s office in U.S. foreign policy, institutional liberalism, taking into account the role and importance of structuring global trade and investment relations and the theory of comparative advantage in American trade policy. Methods used include systemic, comparative, institutional and legal, and descriptive statistics, as well as case study technique.

Celem artykułu jest przedstawienie strategii handlowej i inwestycyjnej USA w czasie prezydentury George’a W. Busha w oparciu o Strategię Bezpieczeństwa Narodowego z 2002 i 2006 roku. Hipoteza artykułu wskazuje, że strategia handlowa i inwestycyjna Stanów Zjednoczonych była ściśle podporządkowane geopolitycznym celom polityki zagranicznej. Praca obejmuje wprowadzenie i perspektywę teoretyczną, analizę instytucjonalno-prawną amerykańskiego systemu polityczno-gospodarczego, analizę priorytetów gospodarczych strategii polityki zagranicznej oraz strategii handlowych i inwestycyjnych wobec wybranych regionów Ameryki Łacińskiej oraz Azji Południowo-Wschodniej i Pacyfiku. Zagadnienia te są przedstawiane przez pryzmat teorii realizmu neoklasycznego i liberalizmu instytucjonalnego. Stosowane metody obejmują statystykę opisową, systemową, porównawczą, instytucjonalno-prawną, jak również technikę studium przypadku.